بیداریست که واقعی نیست
دنیای خاب و بیداری هیچ فرقی با هم ندارن! این جمله شاید بنظر خنده دار بیاد اما از بدیهیاته! شما نمیتونین بین ماهیت رویا ها و خابهاتون با اتفاقات و خاطرات زندگیتون تفاوتی پیداکنین! اینکه در طول تاریخ چه جنایاتی رخ داده با اتفاقات یک کابوس شبانه هیچ تفاوتی نداره! پس چرا بخاطر یک خودخواهی و سود جزیی ، که فردا با یک رویا و کابوس هیچ فرقی نخاهد داشت ،حق دیگران ضایع میشه؟!
شیخ مترسنج ابن سیصد: خاب اثبات دروغ بودن بیداریست!
پ ن :
وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَآ إِلَّا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ... (انعام، 32) کلمه ى «لعب» به کارى گفته مىشود که قصد صحیحى در آن نباشد و کلمه ى «لهو» به کارى گفته مىشود که انسان را از کارهاى مهم و اصلى باز دارد.
محمد/صادق
+ سوره ۶۸: القلم - آیه4 : وَإِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ
+ سعدی: یتیمی که ناکرده قرآن درست/کتب خانهٔ چند ملت بشست...چنان گرم در تیه قربت براند/که در سدره جبریل از او بازماند...
+ هر از گاهی یکی از حدیثای پیامبر رو برا خودمون مرور کنیم بد نیس. فقط و فقط اخلاقمونو بهتر کنیم بقیش پیشکش...
بعدا اضافه شد:
رسول خدا (ص): بد اخلاقى و درشت خوئى اعمال را فاسد مى کند هم چنان که سرکه عسل را.
امام صادق (,ع): خشم، کلید هر بدی است!
کم من ثناء جمیل لست اهلاً له نشرته
** شعر سعدی ارزش بارها تکرار رو داره :
....خداوند بخشندهٔ دستگیر/کریم خطا بخش پوزش پذیر / ... اگر با پدر جنگ جوید کسی/پدر بی گمان خشم گیرد بسی/...وگر بر رفیقان نباشی شفیق/به فرسنگ بگریزد از تو رفیق/....ولیکن خداوند بالا و پست/به عصیان در رزق بر کس نبست (گنجور)
پ ن: با تشکر از ابرارغوانی بابت تصویر این پست
راز موفقیت و شادی
بزرگترین راز زندگیشو پرسیدم. گفت رمز موفقیتم. گفتم مگه نمیگی بزرگترین راز؟پس چرا بهم میگی!؟ گفت: چون اولا مربوط به مدتها قبله و دوما تو این دور و زمون که مردم صب تا شب بمبارون اطلاعاتی میشن و حجم بالایی از اطلاعات غلط همراه اطلاعات درست ولی سطحی ، ریخته رو سرشون حرف من گم میشه. مردم هم اکثرا به سطحی نگری عادت کردن و مرد عمل پیدا نمیشه. پس نگران ایجاد شدن رقیب نیستم!
حالا این رمز و راز چی هست؟ گفت: کاری که دلم خاست رو انجام نمیدم! یه جورایی حال خودمو میگیرم!
پ ن:
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى سوره 53 آیه ۳۹
بعدا اضافه شد:
نکته: اونکه باید تحت فشار قرار بگیره، خود خودمون باید باشیم! نه اطرافیان یا حتا "جسم" خودمون! یعنی اگه مثلا با بیخابی ما ، به جسم و سلامتی ما لطمه میخوره مسیرمون غلطه. یا اگه بعضی محرومیتها بر خودمون تحمیل کردیم که باعث رنجش خونوادمون هم میشه اینهم غلطه. آخرین حد مثالهای این مدلی "خودکشی" هست که فقط یک آسیب به جسم محسوب میشه نه کوره ای برای پخت "خودمون".
مخاطب فقط باید خودمون باشیم. شاید سحرخیزی مثال خوبی باشه برای شفافیت موضوع. اینکه خودمونو مجبور کنیم از لذت خاب صبح چشم پوشی کنیم(به شرطی که با زودتر خابیدن خاب کافی به جسم رسونده باشیم) یا مواردی مثل: تماشا نکردن فلان برنامه که بهش معتاد بودیم...
سوال
ترجیح میدم بجای کاکتوس یا گلدونای با قیافه ها ی عجیب غریب که فلسفه نگهداری و حتا اسمشون نیاز به تعبیر یا ترجمه داره، شاخه گلها و گیاهان تازه رو از فضای سبز بچینم و بزارم جلو میزم داخل بطری آب. گیاهانی که بدون تفسیر و ترجمه هرکسی رو جذب میکنن. درسته عمرشون کوتاهه اما این اقتضای تر و تازگیه و به زحمت جایگزین کردنش می ارزه.
مخصوصا اگه گل نیلوفر باشه که روی بوته هم عمرش کوتاهه چه برسه به روی میز.
هر کسی از جلو میز رد میشد توجهش به اون گل جلب میشد. با یکی از همکارا درمورد رنگ بندی گل و برگهای قلبی شکلش صحبت میکردیم...شکل و رنگهای فوق العاده و کاملا به اندازه و حساب شده که با هم همخانی کامل دارند... به همکارم گفتم یه برنامه کامپیوتری رو در نظر بگیر، مثلا برنامه شطرنج. الگوریتمهای خاص خودشو در سطوح مختلف داره که مجموعا یک هوش مصنوعی برای بازی شطرنج ایجاد میکنه. یکی از سطوح این هوش مصنوعی مرحله "ارزیابی" هست که تو این مرحله کامپیوتر تشخیص بده که جلو هست یا عقب، آیا بازی رو داره میبره یا میبازه و کلا کجای بازی هست! حالا این مثالو در مورد این گل پیاده کن! یه سلول گیاهی تبدیل شده به یک گل. اگه بحث تولید اینهمه رنگ و لطافت از خاک بی روح رو بذاریم کنار و خارق العاده بودن ایجاد اینهمه خلاقیت رو هم بحثی بدونیم که مربوط به فرایند تولید هست و پیچیدگی تولید رو هم فعلا بذاریم کنار، بحث "ارزیابی" واقعا مغفول و به مراتب متحیر کننده تره. اون سلول چطور تشخیص میده که تو چه موقعیتی هست!؟ تو بازی شطرنج، کامپیوتر الگوریتم های خاص خودشو برا ارزیابی داره اما این گیاه از کجا میفهمه که چه شکلی شده، چه رنگی باید باشه و...؟!
**
قطعا آفرینش آسمانها و زمین بزرگتر [و شکوهمندتر] از آفرینش مردم است ولى بیشتر مردم نمىدانند .سوره 40 آیه 57