درد دل تکراری

بلاخره بعد از اون حجم از نقل قولها و تفاسیر مختلف، حرف دلمو از زبون یکی شنیدم. سوال بزرگیه. چرا کسی تلاشی نکرد؟ چرا توی شاهچراغ، مث ماجرای حرم امام رضا (ع) یک نفر نیومد جلو؟ واقعا فکر کردیم همه چیز شوخیه!؟ بازیه؟! امنیت، جان خودمون و مردم، عقیده، مسلک و مذهب، قانون، آرامش کشور و..‌؟

 چرا مثل چمران نیستیم، که در حوادث مثل کوه استوار رفتار کنیم؟ 

جای امثال مرحوم " کافی" واقعا خالیه.

به یاد این پست مرتبط در ادامه مطلب: 

به بهانه افاضات اخیر امیرخانی

 با توجه به اینکه در همین بلاگ قبلا اشاره ای به کارهایی از ایشون شده بود، لازم دیدم اعلام برائت و البته تاسفی نسبت به تنزل فکری ایشون کنم. و تشکر ویژه از ایشون و امثال ایشون، که خود واقعیشونو  _ به هر علتی_ شناسوندن. آگاهی که به این سادگیها قابل دستیابی نبود.

آدم ترس برش میداره، هم از آگاهی ناقص نسبت به اطراف، و هم عاقبت کار خودمون...

(لینک متن اخیر ایشون در ادامه مطلب)

به بهانه غیبت ارغوان

** بارها در همین وبلاگ هم فراز و فرودهایی تجربه شده و مراحل گذار مختلفی سیر شده. مثلا:

https://dar300metri.blogsky.com/1395/05/12/post-157/

** به قول شاعر:

ارغوان جامِ عقیقی به سمن خواهد داد / تا سراپردهٔ گل نعره زنان خواهد شد

از فردا هشتگ # ارغوان# رو  ترند کنیم:)) از شوخی گذشته انشاله برخی دورشدنها موقت باشه و البته در جهت رشد و گذار به مراحل متعالیتر.

جوری زندگی/رفتار کنیم که اگه نباشیم، یادمون کنند. 

گاو . بودن، یا نبودن

از نظر " گاو نر"،    " گاو ماده"،    زیباترین مخلوق خداست!!

عزیز بمونیم

اولی: ... فلانی منو فرستاده.  

دومی: من که کار شما رو انجام میدم، ولی دفعه آخری باشه که اینجور حرفارو جایی میگی.

هیچ کجا.

خودت باش! 

با عزت و افتخار حتی اگه جواب رد بشنوی، بهتر از ذلت و خود تحقیریه.