تاکسی

حرفای نفر اول ، ترکیبی از نمیتوانیم و نمیشود بود...

وقتی موضوع بحث به غنیمت دونستن فرصتا رسید، نفردوم مصادیق درس، کار، اجباری، ازدواج و فرزند آوری رو مطرح کرد.تجربیاتی که بر سر جوانان فعلی اومده. در ادامه، نفر دوم از نفر اول خواست برا منفی بافیهاش مصداق بیاره.

نفر اولی: خیلی مسایل هست.. مثلا اینکه اگه بچم ازم بپرسه ، چرا منو بدنیا آوردی، چه جوابی دارم بهش بدم؟

...

در پایان گفتگو:

دومی: من ادعایی ندارم. نظر خودمو میگم.خود مبحث رو که تخصص و تحلیل لازم داره  فعلا میزاریم کنار. دوقدم میایم عقبتر، به حرفات نگاه میکنم. همه این سوالا و چیزایی که فکرتو مشغول کرده،  به نظرم یک دلیل اصلی داره.

و بعد مثال زد:

فرض کن یه ماشین رو به مدت چند سال  بهت مفتی ،قرض داده باشن و  تو بجای حرکت و استفاده از اون، انقد به بهانه رینگ اسپورت و زنگ و... ماشین رو از پارکینگ خارج نمیکنی تا اینکه اون ماشین رو برا همیشه ازت میگیرن.

اولی: یعنی چی؟

دومی: یعنی حس میکنم دغدغه های تو بخاطر اینه که تا الان با "مرگ" رو برو نشدی! وقتی خدای نکرده با این تجربه رو برو بشی و به آستانه ملاقات حضرت عزراییل برسی. همه اینا برات حل میشه..