خود خود "خوبی"

+ میگفت دنبال بهانه و سناریویی میگرده که مادرش رو شاد کنه. همیشه  از این کارا انجام میده. گاهی برای بچه تنهای همسایه، گاهی برای اقوام دور و نزدیک، گاهی رفقای باصفا...

سناریوهاش خیلی ساده ولی خالص و جذابن. مثلا یه سری رفته بود دفتر و مدادرنگی کادو کرده بود برای مصطفی. یه شب هم بساط منقل و زغال برده بود حیاط اون پیرمرد و پیرزن تنها و دور همی تو همون حیاط نقلی، املت درست کردن و دور هم خوش بودن...

عقیدش اینه که تا تنور داغه باید چسبوند. سرعت تغییرات روزگار خیلی زیاده و معلوم نیس فرصت ابراز دوستی دوباره تکرار بشه. شاید فردایی وجود نداشته باشه. بهش میگم تو حرص و طمع ثواب جمع کردن داری! میگه نه اتفاقا! من این کارارو انجام میدم چون لذت میبرم!

+ چقدر ساده میتوان افکار یک نفر رو دوست داشت.

+ دنبال خوبی بودن و دوست داشتن ، معامله نیست. معادله هم نیست. یک طرف معادله بینهایته .

دوست داشتن حق و خوبی، نه برای بهشت و پاداش، و نه از خوف عذاب ، که بابت خود خود حق و خوبیه.