لذت قیامت
چند روز قبل یکی از دخترای دانش کاه رو دیدم. زمین تا آسمون فرق کرده بود. کرک و پرش ریخته بود. البته مث قبل هنوز دهن دریده بود و فاقد ظرافتها و لطافتهای دخترانه. هنوز هم شبیه پسرهای لات بود تا یه دختر دوست داشتنی. این مدل خصلتها به سختی از آدم پاک میشن. هنوز هم بدون حیا از کارها و خاطرات دوس پسرانش و ... میگفت . اما یه تفاوت فاحشی تو رفتاراش بود . اینکه علنا از اوضاع فعلی خودش متنفر بود.شاید قبلا به روش نمی آورد اما الان علنا میگه که دوس داره باهاش مث یه دختر رفتار بشه نه یه پسر لات. اگه قبلا علنا لاقید بود و مذهبیها رو مسخره میکرد الان دیگه حداقل در ظاهر زبان به کام کشیده. نقاب جذابیتهای جسمی کمرنگ شدن و اون شخصیت وحشی و لات پشت نقاب نمایان شده. بازخوردهای محیطی کاذب جاشونو به رفتارهای دافعه دادن.اونم فقط طی ۵الی ۶سال. خیلی دوس داشتم بهش بگم این خود تو بودی که از همون کودکی به دختر بچه درون خودت خیانت و ظلم کردی و اوضاع فعلیت دستپخت خودته.
پ ن:
+ همیشه از خوف و ترس های قیامت شنیدیم اما از لذتهای اجرای عدالت غافل بودیم.
+ من یعمل مثقال ذره خیرا/ شرا یره
سلام
عالی بود
ممممممممنون از نگاه قشنگت
سلام. خوش اومدی
ممنون از انرژی و شور و حالی که داری
نمیشه اینطوری قضاوت کرد!
شاید مقصر اصلی خودش باشه اما تنها مقصر هم مسلما خودش نیست
شاید جو خانوادش یا تاثیر دوستای بد همه اینها دست به دست هم داده
ک بشه اینی ک الان هست!
شما به عنوان هم کلاسی یا اصلا یک هم نوع براش چیکار کردین؟!
شاید متوجه اشتباه بودن کاراش نبوده شاید بااین کاراش دنبال جلب توجه بوده شاید ادم دلسوزی نبوده ک بهش درست وغلط بگه و هزار تا شاید دیگه..
اطرافیانش که قطعا نقش داشتن. اما من خودم به شخصه عرضه ای تو خودم نمی دیدم برم جلو و اقدام کنم. این کارا مدیریت میخاد که من اون زمان فک میکردم بلد نیستم. با خودم میگم آدم یا نباید بره جلو، و یا وقتی پیشقدم بشه که حساب همه چی و کرده باشه....