موضوع بحث تو همین مباحث تربیت فرزند و ... بود صحبت مهمونی یکی از رفقا پیش اومد که پسر بچه های مهمونا چقد شیطونی کردن و چه آتیشا که نسوزوندن و اسباب بازی های میزبان پیشکش، لوازم خونه رو شکستن و هر چی هم والدینشون بهشون تذکر میدادن باز قرارشون نمیومد و ... و این که پسربچه ها بدتر از دختربچه هان و دختر دارها تو این مواقع قربانی میشن و....
با خودم گفتم بیخود نیس خدا تو قران به ما یاد آوری کرده درمورد والدینمون :
وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانِی صَغِیراً «سوره اسراء آیه 24»
و از روى مهربانى و لطف، بالِ تواضع خویش را براى آنان فرودآور و بگو: پروردگارا! بر آن دو رحمت آور، همان گونه که مرا در کودکى تربیت کردند.
پ ن:
البته بیخیالی و بی توجهی برخی والدین حسابش از موضوع "صبر" جداست.
همون طور که نوشتید آخرش، بعضی وقتا صبر والدین نیستش، بعضیا واقعا بی خیالن
خب از اون عده که چشم پوشی کنیم میبینیم خیلی به والدینمان مدیونیم،چه قبل خودمون و چه بعد از فوت اونا