چشم انداز روشن در هوای ابری

 تو محوطه بیرونی نمایشگاه انواع راکتها تا انواع موشکها بصورت تایم لاین ، چیده شدن و  هر چی جلوتر میرفتی موشکها بروزتر و پیشرفته تر میشد. هرکدوم از اونها شده بود مبنای توسعه نسل بعدیشون .اول  راکت های فجر و زلزال که بردکوتاه بودن و بعد توسعه داده شدن و تبدیل شدن به موشکهای نقطه زن سری فاتح، و بعد خلیج فارس و بعد هرمز و بعد ذوالفقار و سجیل و... 

یا تو بخش سوخت مایع ها اول از مهندسی معکوس "اسکاد بی" شروع شده و شهاب 1 و2 و 3 و بعد قیام و قدر و عماد و خرمشهر  و ماهواره بر سفیر و سیمرغ...

 راکتهای ساده "فجر"  مبنای شروع کارای موشکی ما تو بخش سوخت جامد حساب میشه و جالب اینکه اسرایل تو جنگ 33 روزه فقط با همینها درگیر بود و تسلیم شد!  و  اینکه تو بخش سوخت مایع ها ،همین "اسکاد بی" (شهاب 1)  با برد فقط 300 کیلومتر و دقت ناچیزش  مبنای شروع کار ما بود و تو اوج نیاز ما  تو جنگ 8 ساله، به دنیا التماس میکردی کسی بهت نمیداد... حالا کار بجایی رسیده که مردم بچه هاشونو میارن کنار نسل جدید  موشکهای نقطه زن برد بلند و باهاشون عکس یادگاری میگیرن. این یعنی عزت!

برگردم به حرف اولم. اینکه هرکدوم از اون موشکا شده بود سکوی توسعه نسل بعدی. آدم با خودش فک میکنه چرا تو بقیه جاها اینجور نیس؟ کاری به کشور و ریس جمهور هم نداریم، اصلا تو یه شهر کوچیک در نظر بگیریم، چرا هر شهردار و مسول جدید که میاد اول لودر میبنده به مسول قبلی و کاراش؟!! چرا اونجا این روند توسعه دیده نمیشه؟  اینکه هر مسئول جدید که میادکارای نفر قبلو تکمیل کنه و کارای جدید رو شروع کنه ( با فرض اینکه کارای مسولای شهر خدمت به مردمه نه چپاول و حراج). مصادیق زیادن. اینکه یه سری میان پیمونکار میارن میدون میسازه، دوباره میان آب و فاضلاب و کندن اسفالت و ... نفر بعدی میاد پل عابر پیاده میزنه ، مسول بعدی  میاد همشو با هم خراب میکنه زیر گذر بزنه و....  اینا همه پولا و سرمایه های من و شماس که به فنا میره...

پ ن :

++ خیلیا دو س دارن کشورمون در جهت منافع شخصیشون با خاک یکی بشه. متاسفانه همه این افراد خارجی نیستن. و بدتر از اون اینکه خیلیشون تو کشور، دارای پست و مقام هم هستن!

++ آدم دلش برا مردم عادی میسوزه. افرادی که به اصطلاح  دستشون به جایی بند نیس و  مدام توسط افراد بالا بازی میخورن...

++ تو این جور نمایشگاه ها و حرکتا ، نیمه پر لیوان هم دیده میشه .آدم امید وار میشه. هنوز هم آدمای خوب و سالم  وجود داره. چشم انداز روشن و انرژی مثبتی که بهت میدن، تو سیل بمباران "ناامیدی و تحقیر" مسئولای خود فروخته ، مث آب روی آتشه.