چه تو را می برد اینگونه به ژرفای خیال؟

+ در دهه 60 میلادی، ناسا با دانشگاه MIT قراردادی جهت ساخت و توسعه سیستم هدایت و راهبری فضاپیما امضا کرد. خانم مارگارت همیلتون  ریاست گروه توسعه دهنده نرم افزار را به عهده داشت. میگن تصویر بالا مربوط به ایشون هست درکنار کدهایی که تیم تحت رهبری اون  نوشته. اون حجم از کد منو  یاد حجم چکنویسهای قاسم انداخت که ارتفاعش به نیم متر هم میرسید ، بچه های دانشکاه بهش میگفتن "چپان". دلم میخاست چک نویسهاشو یادگاری نگهدارم!

ویاد خیلی از موضوعات دیگه... مثلا اینکه چرا  اکثر نوبلیستای دنیا امریکایی اند یا تو امریکا درس خوندن؟...اینکه واقعا اونا از نظر علم و سبک مدیریتی انگار بیشتر از ما به اسلام عمل میکنن...

++ یادی کنیم از نمونه های موفق تو کشور خودمون و درس بگیریم. میگن نسل  اول موشک فاتح 110، با صرف حدود 5 میلیون نفر ساعت تلاش، به نتیجه رسیده..فرض کنیم 4میلیون ساعت. که از قرار 500هزار تایم 8 ساعتی مفید فول فول هست. یعنی حدود 500هزار روز کار مفید کامل. و قریب به 1370 سال کارکه از تصور و توان هر فرد خارجه. حالا اگه تیم مشارکتی ما 100 نفره باشه این زمان میاد روی 13 سال و اگه 1000نفره باشه میشه یک ساله. (البته ما نرخ بازدهی کار تیمی رو نادیده گرفتیم و فقط یه براورد کمی ساده کردیم) .تو این نگاه اجمالی اهمیت زمان بعنوان سرمایه محدود و کار تیمی بعنوان راهکار مشخص میشه. اینکه هر فرد قدر لحظه به لحظه عمرشو بدونه.... حالا تو  همین کشور ما یه مشت الاف بیکار از همه جا بیخبر (مخصوصا از دین و ولایت ) از اول صبح چوب دست گرفتن برن مراسم قالی شویی....خدا عقل رو از ادم نگیره.ملت "عشقی" بار اومدن .عشق این مدل حرکات. تو عمل، اونجا که باید باشن و درست عمل کنن گند میزنن.شاید کفتربازها چند قدم جلوتر از این افراد باشن. لااقل تو کارشون خالصن. صدا و سیما هم از اول صبح ماشین پخش زنده مستقر کرده که  این الافیها ترویج و تایید بشه.این حرکتا خوبه به شرطی که عقبه عملی دنبالش باشه. اوج این حرکتا قیام توابین و مختار و... بود که بعد از به سقوط کشوندن حکومت بنی امیه  60 الی100 ساله،  انقدر بدون عقبه بود که دوباره بقیه امامها منزوی موندن و بنی عباس 600 سال ملت و دین و انسانیت رو ب لجن کشیدن...

+خلاصه اینکه کار تیمیه ک امریکارو رسونده اینجا. هنر نگهداری و مدیریت افراد با ذوق و استعدادهای مختلف زیر یک پرچم حکایت دسته چک سفید امضاییه که پروفسور حسابی خاطرشو تعریف کرده...

+ ذهن آدم با دیدن یه عکس تا کجاها که نمیره!!