ایستاده در غبار
++ میگن یه پدر یا مادر رو جلو بچش سرزنش نکنیم. پدر/مادرا قهرمانهای فرزنداشونن. قهرمانهایی که جلو همه سختیها ایستادند. لابلای غبار ناامیدی و انواع فشارها هنوز هم ایستاده اند.
++ میترسید. میگفتم از چی باید بترسی؟ دزدی کردی؟ اختلاص کردی؟ مال مردمو خوردی؟حق الناس و...؟ وقتی کفنش کردن بهش گفتم دیدی ترس نداشت.
++ هیچوقت یادم نمیاد مشکی پوشیده باشه. از لباس مشکی خاطره خوبی نداشت. همیشه پیرهن سفید میپوشید. خدا کاری کرد که تو محرم از بین رفت. کسی مجبور نیست فقط بخاطر اون مشکی بپوشه...
++ قدر پدر مادراتونو بدونید. همونجور که هستن. دلتون برا صداشون هم تنگ میشه . اونا نشونه رحمت خدان.
پ ن:
* قدر همه داشته ها رو باید دونست ( خواهر، برادر، رفیق، همسایه ...). ارزش بودنشون رو از تصور نبودنشون میشه فهمید.
* باقیات صالحات رفتگانمون باشیم. 6دنگ حواسمون به کارهامون باشه. اونا همیشه زندن.اعتبار و آبروی اونا باشیم تا بیشتر دعامون کنن.
پیرو نظرات برخی دوستان اضافه شد:
* پدرم رفت. این دم دست ترین تیتری بود که به ذهن میرسید. اما من خودم بارها به همه دوستانی که عزیزی رو از دست میدن گفته بودم هیچوقت از این مدل ادبیات استفاده نکنن. هنوزم به همشون میگم اونا زندن، زنده تر از قبل حتا. پس چطور خودم منع رطب کرده باشم و خودم...
به نظرم تیتر "ایستاده در غبار" به مراتب پر مفهومتر و بهتر از ناله کردن و پالس منفی دادنه.
* منم یتیم شدم، ولی یتیم شدن امثال من کجا و پیامبر و ائمه و دیگر بزرگان کجا...
ای وای قضیه ی این پست مرتبط چیه؟من اصلا فکر نمیکردم که شما بچه داشته باشین.
به هر حال امیدوارم که اشتباه کرده باشم و همچین اتفاقی براتون نیافتاده باشه ولی اینم بگم که خدا بنده های دوست داشتنی شو سخت تر امتحان میکنه
هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش میدهند.
ممنون از حضور گرمت
یه بچه کوچیک داشتیم که از بین رفت. پست کاملترش :
http://dar300metri.blogsky.com/1395/11/08/post-241/
خب پست کاملتر رو هم خوندم و بیشتر متاثر شدم اما مطمئنم با توجه به مدت زمانی که از این فاجعه گذشته و مرور زمان با این داغ کنار اومدین و البته حالا واقع بینانه تر و به دور از احساس تر به قضیه نگاه میکنین و رشد و کمالی که بعد از دیدن مصیبت به سراغ همه ی ما نوع بشر میاد رو تجربه کردین.حالا کاملا درک کردین که خدا امانتهایی رو که بهمون میده یکی یکی پس میگیره و شما یاد گرفتین که چطور از اون امانتها درست نگهداری کنین که با سربلندی پسشون بدید.این نوع پوست انداختن به شدت دردناک و سخته ولی هر چه زودتر به سراغ آدم بیاد زودتر آماده ش میکنه.راستش بعضی وقتا اینقدر لابلای هیاهوی زندگی گم میشم که فکر میکنم واقعا لازمه که خدا یه تلنگری بهم بزنه که به خودم بیام ولی واقعیتش مطمئن هم نیستم که طاقت یه سری از تلنگر ها رو دارم یا نه.خوش به حالت که سربلند بیرون اومدی...
ممنون از نظرات خوبتون
آدم با وجوددوستانی چون شما احساس غرور و امیدواری میکنه
انشاله همیشه شاد باشید و شادیبخش
خدا رحمتشون کنه :(
اما واقعا اونا همیشه زنده ن ...
خدا کمک کنه انقدر مفید بوده باشیم که بعد از مرگمون هم زنده باشیم
سلام ای واااای تسلیت میگم بهتون خدا رحمتشون کنه و به شما صبر بده . ان شا الله سر سفره اباعبدالله محشور باشند
ببخشید خیلی دیر سرزدم
سلام مهندس
خدا رفتگان شما رو هم رحمت کنه...
ممنون از لطف شما.
نایب الزیاره باشین
خداوند انشالله پدرتون رو هم قرین رحمت و مهربانی خودش قرار بده و به بازمانده ها صبر بده.
به امید روزهای شاد برای شما و خانواده تون.
ممنونم
همچنین برای شما و خانواده گرامیتون
سلام.
توی این مدتی که نبودم به وبلاگتون سر زدم چندین بار. هر بار هم این پست رو خوندم. واقعا نمیدونم چرا هیچ بار هیچ بار حتی یکبارش هم نه, باورم نشد که پدرتون فوت شده و من الان باید تسلیت بگم... احساس میکنم الان برای بار اول هست که دارم میخونم و میفهمم چی شده... انگار قبلا برام مثل یه متن مبهم بود که منظورش رو نمیفهمیدم....
تسلیت میگم مترسنج.
امیدوارم صبور تر از قبل و محکم تر از همیشه باشی
برگرد ... بلاگ کن لطفا.
سلام مهندس
سلامت باشید. خدا داشته های شما رو حفظ کنه و بهشون برکت بده(والدین،دوستان، سلامتی،آرامش و..)
خدا کمک کنه تا کنار هم هستیم برای هم مفید باشیم
ممنونم مدیرجوان