خود تحریمی

+  دیدن پیرمردایی که تو پارک در مورد برد و باخت کل کل میکنن نشاط آوره.  هر بازی قواعد خاص خودشو داره . این قواعد خارج از بازی هم قابل استفادن و درس عبرتهایی دارن . مثلا در مورد شطرنج، اینکه هر حرکت یا عدم حرکتی باعث بسته شدن بقیه مسیرها نشه و یا باعث راکد موندن بقیه توانایی ها نشه. مدیریت این موضوع یعنی موفقیت.

اینکه لامپ اتاق سوخته باشه و ما لامپ اتاق کناری رو باز کنیم بجای اون ببندیم راه حل عاقلانه ای نیس. شاید باورش سخته اما خیلی از ماها این مدلی رفتار میکنیم.

+ اون قدیما تو مدارس خلاقیت بیشتر دیده میشد. البته من دارم نسبی حرف میزنم. یعنی بدون رانت یا کمک اطلاعاتی یا حمایتی از بیرون، خود بچه ها خلاقیتهایی بخرج میدادن  که بعید بنظر میرسه نسل جدید بدون حمایت یا کمک به اونها برسن.

یادمه بخاطر  کمبود امکانات و قطعات مجبور میشدن وسایل قبلی رو  فدای ساخت وسیله جدید کنن. مثلا من مجبور بودم برای ساخت مدار جدیدم، اورگ الکترونی که ساخته بودمو خراب کنم فقط بخاطر اینکه ترانزیستورشو نیاز داشتم برا مدار جدیدم. درحالیکه اکثر همون قطعات مدارهام رو هم  از تلوزیون یا رادیو یا مدارهای ضایعاتی بازیافت کرده بودم. مواقعی که ادم تو محدودیت هس بحثش جداست، اما گاهی اوقات محدودیتی وجود نداره و خودمون رفتارمون درست نیس.

پ ن:

عکس برگرفته از آژانس عکس تهران