* اگه شعور ما توان درک بعضی چیزا رو نداره دلیل نمیشه که اون چیزا وجود ندارن.
مصطفی چمران یه دست نوشته ای داره که میگه: درک شکوه و عظمت خلقت، ادم رو به تحسین وادار میکنه و این یعنی عبادت!
عظمت نه فقط در جهت مثبت بینهایت، که حتی به سمت منفی بینهایت. مثلا شما تصاویر ماکرو از حشرات رو دیدین؟ از ریزه کاریها و طراحی آیرودینامیک فوق العادشون متعجب نشدین؟ از نقش بندی رنگها و نظم ظاهریشون و یا تصاویر میکروسکپی...
شاید باورتون نشه بعضی از دوستان هستن که ساعتها در مورد شکل ظاهری تحسین بر انگیز بعضی حشرات (نه لزوما پروانه ها) با ذوق و شوق تمام حرف میزنن! الگوهای رفتاری و اجتماعی بعضیاشونو جوری تعریف میکنن که از هیجان آب از دهنشون راه می افته! (مث بچه ها که موقه ذوق و هیجان آب به دهنشون میوفته)
معاشرت با این دوستان تجربه خییلی لذت بخشیه.
قطعا آفرینش آسمانها و زمین بزرگتر [و شکوهمندتر] از آفرینش مردم است ولى بیشتر مردم نمىدانند(سوره 40 آیه 57)
** وقتی "تجارت کنکوری" کشور رو قبضه کرده، نمیشه توقع خاصی از جامعه داشت. از استاد و محقق دانشکاه تا اون کتابفروش روستا نونشون به وجود این سیستم "تستی" بند شده. منافع اونا اقتضا میکنه این سیستم رو ادامه بدن اما این دلیل نمیشه مردم تا همیشه دست رو دست بزارن و واکنش نشون ندن.
آره دیدم خیلی جالبه
شگفت انگیزن. همشون. هر کدوم از اینها میتونه یک الگو برای طراحی سیستم های مختلف با کاربردهای مختلف باشه. فوق العادس... :)
اون تجارت کنکوری خیلی مسخرس. همون استاد و محقق دانشگام داره استعدادش و علمش هدر میره علاوه بر وقت جوان ها و ...!
من امیدوارم زودتر این سیستم فرو بپاشه...
راستش منم در برابر هیجان اون دوستان هیجانی میشم و آب از دهنم راه می افته!
کلا هیجان دست جمعی خیلی لذتبخشه(زیر مجموعه حس همزبون پیدا کردن) :)
بگو انشاله
ان شالله