صنعت زدگی

سلام!

عید همه مبارک! سالی سرشار از خیر وبرکت، سبزی و شادکامی برای همتون آرزومندم.

پی نوشت:

* شایدمحیط مثل تُنگ مارو محصور کرده ولی این چیزی از ماهی بودن ما کم نمیکنه.

* اون ذوق و شوق قدیما برای عید، کمتر دیده میشه.  البته این موضوع محدود به عید نیس... بچه ها دیگه "بچگی" نمیکنن. قبل از6-7سالگی به مسائلی آلوده میشن که هیچ ربطی به سن و سالشون نداره...مادرا  هم دیگه اون مادرای قدیم نیستن. نه اینکه نخان، فشار و اضطرار و مشغله های بیهوده و باهوده، فرصت بروز مهرمادری یا حتی لطافت زنانشون رو گرفته ...بزرگترا "بزرگ منشی" یادشون رفته،مردونگی و غیرت ...

* آدمیزاد موجود عجیبیه. همونجور که میتونه از کاه کوه بسازه، میتونه رشته کوهها رو هم  کاه کنه! همه چیز به نگرش و فکر خودش برمیگرده. یعنی چیزی که نه دیده میشه نه خریدنیه نه انحصاری یا...! جالب اینکه تقریبا همگی به این موضوع واقف هستیم و از گستردگی اثرش  تو زندگیمون خبر داریم ولی تو عمل...

خوش خلقی کار سختی نیس. احترام و قدردانی، تمیزی و نظم، لذت بردن از داشته ها و...چیزای  تحریم شده ای نیستن.

شاید محیطمون فرصت فکرسازیو ازمون گرفته، شاید این فرصتو خودمون بخودمون ندادیم، شاید فکرساز خوبی هستیم اما حق انتخاب رو سپردیم به عادتها، شاید اینا همش بهانست و ما دنبال اهداف دیگه باشیم و هزار"شاید" دیگه.

* یکی از دوستان کارخونه دارمون در مورد محیط رشد و کار و نقش قالبیه محیط میگفت: یه نهنگ هیچوقت توی حوض نهنگ نمیشه، باید بری به دریا! این حرکت میتونه از خونه به کوچه و محله، از محله به کل شهر، از شهر به کل استان،و... تا مراودات بین المللی و... باشه. هرچی قالبت بزرگتر باشه فرصت رشد بیشتری داری. میگفت  حتی اگه نگاهت به مذهب، صرفا مادی هم باشه بدردت میخوره! چون بزرگترین قالبیه که حداقل نیازای اولیه مادی توش هست (آرامش، سلامتی، خانواده، کار، ...)