ال سی

دوستی میگف:

"یه وقتای با اینکه خیلی میدونیم اما واقعا نمی تونیم، چون از کسی که انتظارشو نداریم سخت ضربه میخوریم..."

فرمایش ایشون کاملا درسته. در مورد همه و در همه زمینه ها هم صدق میکنه. اینکه آدم روی شخص، موقعیت، وسیله یا هر چیز دیگه ای حساب ویژه باز کنه. مخصوصا مواقعی که این حساب  خیلی خیلی ویژه باشه.

اینجور حسابها یا بهتره بگیم اعتباراتی که به این افراد یا چیزها میدیم  موجب میشه در درجه اول خودمونو خلع سلاح کنیم و هیچ راه گریزی برای موقعیتهای غیر منتظره باز نذاریم. در درجه بعد شوک ناشی از عدم برآورده شدن انتظار( ولو در سطح حداقل) تا مدتها تمرکز ذهنی رو مختل میکنه.

واقعیت اینه که این اعتبارات و "ال سی" ها طبقه بندی شده هستن.

 آدمای مختلف ،  "ال سی" های مختلف. 

یک طرف قضیه اینه که ماها این ال سی ها رو در جای نادرست باز کنیم. مثلاانتظار ما از دولت و مسئولین مث انتظار جامعه از پیامبرباشه یا همون انتظار همدلی و دلسوزی "پدر و مادر" رو از یه غریبه داشته باشیم...

طرف دیگه اینه که بعضیا به عمد میخان برا خودشون "ال سی" کاذب باز کنن، یا چیزای با  اعتبار کاذب رو به افراد القا کنن.

دونستن هر دوطرف این قضیه به پیشگیری از شوک یا به اصطلاح انعطاف ذهنی ما خیلی کمک میکنه. شاید این جمله رو قبلا شنیده باشین:

آدمها نـه دروغ میگویند نه زیر حرفشان می زنند. اگر چیزی می گویند صرفا  احساسشان درهمان لحظه اسـت. نبایـد رویش حساب  کرد.