آدم از یه ثانیه بعد از خودش خبر نداره.از دو لحاظ: کیفی و کمی.
اینکه: یکی تو یه بازه طولانی عمرش تو یه جبهه با یه سری عقایده، یهو تغییر مسیر میده و میره یه جبهه دیگه که شاید حتی180درجه با قبلش فرق کنه.
اینکه: این بازه چه مدت طول میکشه و در کل عمرش چقدر دوام داره.
هر آن ممکنه عمر خودمون یا عقایدمون به سر بیاد(خواه ناخواه).
باتوجه به موارد فوق میشه نتیجه گرفت اگه اون بالا بالاها هستی مراقب باش هر لحظه سقوط همراهته، اگر اون پایین پایینا هستی حواست باشه هر لحظه میشه صعود رو شروع کرد.
آره والا.
هر لحظه روزگار رنگ عوض میکنه.
امیدوارم تو دسته دوم باشم. یعنی صعودم شروع بشه...
منم امیدوارم یادم نره دسته دومی هم وجود داره
ممنون که سر زدید. شما هم خوب می نویسید :)
ممنون از نظرتون
نتیجه ی زیبایی بود.هرچند بالایه سقوط رو نمیبینه.پایینی هم اینقدر گرفتاره و ناامید که به فکر صعود نیست.
بنده که فعلا اون پایین پایینام... (صدای منو از ته چاه انتهای یک غار مخفی و مخوف میشنوید| )
سقوط سهم اونیه که پرواز بلد نیست و مغرور میشه...
از شوخی گذشته ، شکسته نفسی میکنی مهندس
همین افتاده حالی و تواضعت تو رو پرواز میده
بقول خودت غرور عامل سقوطه..