هر زمان نو می شود دنیا ولی ما...(زلزله2)

با حرف یکی از دوستان، یاد اپرای عروسکی دیدار مولانا و شمس افتادم با صدای همایون شجریان.. 

       ... هر نفس نو میشود دنیا و ما/ بیخبر از نو شدن اندر بقا/  پس تو را هر لحظه مرگ و رجعتیست/مصطفی فرمود دنیا ساعتیست/ آزمودم مرگ من در زندگیست/ چون رهی زین زندگی پایندگیست...

تا حالا شده با خودتون در گذشته روبرو بشین؟! 

اینکار براحتی شدنیه. مثلا به کامنتها و نوشته های سال قبلخودتون رجوع کنین،  در مورد هر موضوعی که باشه. بدون خوندن نوشته های قبلی،در مورد اون موضوع نظر بدین و بعد نظر سال قبلتونم بخونین. تجربه جالبیه... 

اگه "من الان" رو با "من یک زمان دیگه " مقایسه کنیم یجورایی به دیدار خودتون رفتین. مثلا طبق تصویر بالا، "من الان" رو بصورت مجموعه A در نظر بگیریم و "من زمانی از گذشته" رو بصورت مجموعه "B" یا"C" یا "D" یا "E"و... در نظر بگیریم و وضع الان  A رو با اونها قیاس کنیم.

مثلا تو حالتی خوش بینانه اگه  اوضاع  قبلی  ماC باشه و اون جایگاه قبلی ما مثبت و مفید بوده باشه اونموقه رسیدن به  اوضاع فعلی A نشونه خوبیه. برطبق همین مفروضات رسیدن از جایگاه D به A  پسرفت حساب میشه.

یا اگه مفروضاتو تغییر بدیم وجایگاه قبلی B ما  منفی و نامناسب بوده باشه  ، تغییر به جایگاه جداگانه  A  مفید بنظر میرسه.

**  این تغییر جایگاهها لزوما با هزینه زمانی بدست نمیاد. گاهی فقط یک صحبت کوتاه با افرادی خاص این تغییرو ایجاد میکنه.مثل دیدار شمس و مولانا. مثل دیدار امروز من با محمدرضا و صحبت در مورد واقع بینی و اوضاع کاری و پولی وتحصیل مقطع دکترا و ..(win10وC#و...)فدا کردن بعضی منافع فعلی در جهت اهداف بزرگتر اینده..     (این دومین زلزله بعد از جریان آخرین زلزله بود)

**  کاش همیشه اونقدر کار و مشغله فکری داشته باشیم، که وقت فکر و ایضا دخالت کردن در کارهای دیگران را نداشته باشیم... (نقل از لحظه)

پ ن:

+   حواسمون باشه همونجور که امروز، فردای دیروزه، دیروز فردا هم هست. پس میشه جایگاه ها مون رو به اختیار خودمون تصحیح کنیم.

+   نسبت های چهارگانه فلسفی تساوی، تباین، مطلق ومن وجه، یه چیزی تو مایه های قوانین مجموعه ها تو ریاضیه...