وقتی با 206مشکی میومد دنبال "بهرام"

++   پست مرتبط 

++  هیچوقت تصور نمیکردم این مدل خاطراتمو اینجا بازگو کنم

همیشه "اولینها" بیشتر تو ذهن موندگارن."بهرام" برای من یه نماد شده.  از بهرام و امثال بهرام چیزهایی دیدم و شنیدم که تمام تصوراتمو از جامعه سیاه کرد و آرامش ناب قبلی به کلی ازم سلب شد. کاش هرگز اون و امثال اون رو ندیده بودم و  "بکارت ذهنیم" دست نخورده میموند.

خاطراتی که بهرام با افتخار تعریف میکرد قطعا واقعیت داشت. چون مشابهش رو به عینه میدیدم. و ای کاش هرگز نمیدیدم و همون جوون صاف و ساده باقی میموندم و این چیزا تو مخیلم هم راه پیدا نمیکرد چه برسه به باور عینی.

چیزی که به عینه تو دوره "اجباری" میدیدم برام کافی بود که بقیه خاطراتی که برام تعریف میکرد رو باور کنم. وقتی تو "دوره اجباری" این اوضاعشه تو دوره آزادی اوضاعش معلومه...

یادمه وقتی دختره با ریوی سفید اومد دنبال  "بهرام" ،  به بهرام گفتم این چاه عمقش بینهایته و تو هرگز نمیتونی  اونجور که ادعا میکنی این رفتارهارو کنار بزاری...    (امروز دختری با ریوی سفید و چند هفته بعد یه دختر دیگه با 206 مشکی و...)

و اون باز توجیحات همیشگیش رو داشت که من درحال کسب تجربه هستم و در زندگی مشترک آینده همه این تجربیات رو استفاده خواهم کرد و همه رفتارهای قبلی را کنار خواهم گذاشت! و من چشم تو چشم بهش گفتم این یک دروغه.

من اینجا قصد ندارم کارای بهرامو بازگو کنم، فقط یه سوال همیشگی ذهنمو در گیر نگه داشته که شاید شما دوستان جوابی براش داشته باشین

 اینکه چطور دخترارو  از شر موجوداتی مث بهرام مصون نگه داریم؟  (همینطور پسراییکه ممکنه با همجواری با اونا بشن یکی مث اون)

سوال، به این سادگیهام نیس. با مصداق سخت تر میشه. وقتی یه دختری بهت ابراز علاقه میکنه وظیفه ما چیه؟! چجور رفتار کنیم که شخصیتش زیر سوال نره؟ اگه مثلا به این نتیجه رسیدی که مناسب زندگی مشترک نیستین ولی براش احترام و ارزش زیادی قایل هستین و میخاین رابطه کاری و یا همسایگیتون کما فی السابق ادامه داشته باشه چه باید کرد؟

یا مثالی دیگه در مورد دخترای متاهل از همکلاسیهاتون که با توجه به شرایط خاصی که داره (عدم حمایتهای محیطی،فشار خانواده و حتی اعتیاد خانواده و.. ) بخاطر حسن سابقه ای که از شما در محل کار یا دانشگاه دیده و ازتون مشورت میخاد یا دنبال مفری برای خالی کردن دردهای زندگیش میگرده و پیش شما بیاد چه باید کرد؟ از طرفی رابطه و گفتگوی شما بدور از اطلاع همسر "معتاد" و یا "مورد دارش" شما رو آزار میده و از طرفی ترس اینو داری که  با توجه به پاکی و نجابتی که ازش سراغ داری رها کردن این دختر تو این موقعیت روحی و تنها گذاشتنش و سپردنش به همون مولفه های محیطی اونا رو مستعد بر خورد با امثال بهرام میکنه و البته این لقمه های بسیار مناسبی برای امثال بهرام هستن..

++  همیشه متعجب بودم از افرادی که صد جا میرن خاستگاری. متعجبتر بودم از افرادی که وقتی به کسی ابراز علاقه کردن و جواب رد شنیدن اونو راحت تو ذهنشون کنار گذاشتن و رفتن سراغ نفر بعد!!!! بماند افرادی که  معلوم نیس اون عشق چجوری به نفرت بدل میشه! مصداقشم حتما دیدین. از حرفای مفت و تهمتها و...بگیر تا اسید پاشی و انتقام!

البته اینا نشونه های خوبین برای لو رفتن شخصیت پسر و  کنار رفتن نقابهای ظاهریشون و پیشگیری از یه عمر پشیمونی.

اگه ابراز علاقه تو  واقعی بوده  و از روی شناخت مناسب و در نظر گرفتن همه معیارها بوده  و و اونو واسه "شخص خودش" دوس داشتی، چطور میشه که یهو اون علاقه نیست و نابود میشه!؟

 اگه تو اونو واسه خودش دوس داشتی پس "نه" گفتنشم دوس داری! ثبات رفتار باید داشته باشی حتی اگه در ظاهر برخورد مناسبی هم ندیدی ...

اگه بنا بر این تعهد تو بخای کمک کسی کنی راهکارش چیه؟ اصلا  جامعه اجازه همچین کاری بهت میده!؟

پ ن :

فک کنم از حجم پراکنده گوییهام متوجه شده باشین که این پست مدتها تو نوبت انتشار بوده و فشار این سوالات و راکد موندن طولانی مدتش منو مجبور به انتشارش کرد. (ترکیبی از مشاهدات نامطلوب عینی و حجم انبوهی از حرفها که مجبور شدم با وسواس از هر کدوم اشاره ای بردارم)