سکوت (قط3)
حد اعلای بهترین سخنها نقره است، سکوت طلاست!
پ ن :
استاد سخن، تو این شعر حق مطلب رو تمام و کمال ادا کرده....
سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی/ به عمل کار برآید به سخندانی نیست
بمیرید پیش از انکه بمیرید
++ تا آنگاه که مرگ یکى از ایشان فرا رسد مىگوید پروردگارا مرا بازگردانید... (سوره 23 آیه 99)
همیشه عادت کردیم شب امتحانی عمل کنیم! وقتی واسه بچه ها تبلت میخریم یهو تب به جونمون میخابه که ای دل غافل حالا چجوری اونارو تو محیط مجازی کنترل کنیم...وقتی مریض میشیم تازه یادمون می افته که با خودمون مهربونتر باشیم سبک زندگیمون درست نیس...وقتی فرصتا از دست رفت میفمیم بعضی فرصتا قابل بازیافت نیستن و روزگار معطل ما نمیمونه که از اول شروع کنیم...وقتی یه نعمتی رو از دست میدیم تازه یادمون میاد چی داشتیم(رفیق خوب،امکانات خوب، خانواده، تن سالم و...)
++ خوندن تاریخ و مرور تجربیات گذشته همیشه آموزنده بوده...منظورم کتابای تاریخ ویل دورانت و....نیس...
منظورم تجربیات و خاطرات شخصی خودمونه! فقط و فقط بررسی حتی سطحی خاطرات خودمون هم خیلی آموزندس بشرطی که در مورد خودمون بیطرفانه عمل کنیم.
تو این پست در مورد ضرورت و فواید درج خاطرات و تجربیات قبلنم صحبت کردیم...و تو این یکی پست هم در مورد بازبینی روزهای سپری شده روی تقویم صحبت کردیم...
لزومی نداره حتما چیزی نوشته باشین. ورق زدن البوم عکسای قدیمی، کتابهای دوره مدرسه، لباسها و اسباب بازیهای دوره کودکی و... هم میتونن روایتگر خیلی از اتفاقات باشن...
شما هم تجربه کنین حتما شگفت زده میشین! اگه آدم مثبت نگری باشین حداقلش اینه که انگیزتون مضاعف میشه و برای آینده خیلی مسلط تر تصمیم میگیرین. اگرم ادم سخت گیری هستین و به کمترین نکته منفی هم حمله میکنین و بهش گیر میدین هم خیلی اینکار مفیده چون حداقل کمک میکنه کمتر به خودتون سخت بگیرین و دستاوردهاتون روبیشتر ببینین و حتی اگه سخت گیری رو کنار نزارین، حداقل کمک میکنه در آینده جهت دارتر و مفید تر سخت گیر باشین!
پیرمرد چشم ما بود
بعضی آدمها خودشون یه دانشگاهن. معاشرت با اونا نه تنها آموزندس، که عین زندگیه!
این آدما لزوما همسن ما نیستن، همشهری یا هموطن ما هم نیستن، حتی ممکنه قرنها قبل از دنیا رفته باشن!
داشتم تو آرشیو عکسا پرسه میزدم به این عکس رسیدم. یه پیرمرد کراواتی مهربون با عینک ته استکانی که شاید ظاهرش اصلا نشون نده که غیر از مال و املاکی که داشته، چه معرفت و شخصیتی بالایی داشته. ..
تو خیلی از نوشته هام بصورت مستقیم و غیر مستقیم ازش یاد کردم و البته در اینده هم حتما براتون از خلقیاتش مینویسم...
به معنی واققعی کلمه، مرد بود .اگه اغراق نکرده باشم حرفها و کارهای این مرد فریم به فریم آموزندس. همین وجود داشتن این آدما تو کشورمون خودش باعث دلگرمیه، حتی اگه سالها قبل از دنیا رفته باشن.
هر کسی یه "الگوی عینی" داره(برای کار، تحصیل، زندگی...) الگوهای ما هم بنا بر سیر تکاملیمون ممکنه تغییر کنه و الگوهای بزرگتر بیان جای الگوهای قبلی رو بگیرن...اما برای من این مرد یه الگوی تمام معناست. از وقتیکه با اون پیر مرد آشنا شدم دیگه نتونستم این پیرمرد رو دوست نداشته باشم.
حج نا تمام
پ ن:
* در حقیقت خدا دوست دارد کسانى را که در راه او صف در صف چنانکه گویى بنایى ریخته شده از سرب اند جهاد مىکنند (سوره 61 آیه 4)
به یاد ماندنی ها
+ یکشنبه همین هفته بود که مصطفی گفت من یه جمله از "میم" شنیدم خیلی به خرجم رفت و مریدش شدم....
گفتم چی گفته مگه ؟گف منو کشید کنار،گفت اگه کاری چیزی داشتی بگو! همین! من همینکه شخصیت بخرج داده و حتی بصورت لفظی منو کمک کرده برام ارزشمنده...
امروز صبح وقتی بهم خبر دادن که "میم" از بین رفته باورم نشد! اونکه تا دیروز سالم بود!
اولین چیزی که بذهنم رسیدجمله ای بود که به مصطفی گفته بود. تازه ارزش کاریکه کرده بود رو فهمیدم...
+ فوت "میم" هم مث خیلی از اتفاقاتی که برا امثال خودم میوفته احمقانه و کاملا ساده بوده! نه سقوط هواپیما،نه تصادف،نه بیماری صعب العلاج...اتفاقاتی روزمره و ظاهرا بی اهمیت. مثلا بالا رفتن از پله، رفتن به حمام، عبور از باغ، یه سرما خوردگی ساده و ... پست مرتبط
+ چقد باید این چیزارو ببینیم تا برامون جا بیوفته..؟! واقعا گاهی یه جمله، یه واکنش ساده، یه لحظه نگاه، یه لبخند کوتاه...چقد میتونه ارزشمند باشه...
+ تنتون سالم و دم همتون گرم و سرتون خوش باد
+
* و البته شما را مىآزماییم تا مجاهدان و شکیبایان شما را باز شناسانیم و گزارشهاى [مربوط به] شما را رسیدگى کنیم(سوره 47 آیه 31)
* خدا به هیچ وجه به مردم ستم نمىکند لیکن مردم خود بر خویشتن ستم مىکنند(سوره 10 آیه 44)