چشم بسته ناقل نباشیم

+ کاری به اون خبرای دروغ یا غیر موثق نداریم، اونا که جای خود داره. موضوع بحث خبرهاییه که از صحت اونها اطمینان داریم . هر حرفی رو هرجایی نگیم. اگه گفته ما برای مخاطب خوب نیس، مثبت نیس،آموزنده و سازنده نیس، نگیم!

وحی منزل نیس که با هر موجی همراهی کنیم . 

اذَا رَأَیتُمُ الْمُتَکبِّرِینَ فَتَکبَّرُوا

اولی:

من از کم و کیف کار معضب نبوده و نیستم. تجربه ثابت  کرده که بیشتر از موظفی هم حاضرم انجام بدم. ولی از اینکه برنامه ریزان امر،  در ارجاع و شرح وظایف، خطوط رو رعایت نمیکنن ناراحتم. ما ادعای مدیریت و ریاست نداریم ولی حداقل توقع داریم تو محدوده کوچیک مسولیتمون، برامون استقلال عمل در نظر بگیرن وغرور و منفعت طلبی مدیرای بالاتر، تجربیاتمون رو به حاشیه نرونه.

دومی: قبول دارم. همون جمله معروف که میگه مسولان، جوانان رو به بازی نمیگیرن ، بلکه به بازی میگیرن. چیز جدیدی نیس. حرص نخور.

اولی: کلا سیستم مدیریت اینها "خَلَوْا إِلى شَیاطینِهِمْ " هست.

 براخودشون جلسه میزارن و میبرن و میدوزن، بعد که موقع عمل شد تازه ماهارو درجریان قرار میدن و ماها که به مشکلات و مسایل کار واقفیم مجبور میشیم کارهایی انجام بدیم که اصلا با منطق و تجرمون سازگار نیست و از همون اول میدونیم مسیر بن بسته. 

دومی : باهات موافقم. بیسوادی، تعصب و یا نا آگاهی این افراد اقتضا میکنه اینجور رفتار کنن. ولی یه راهکاری به ذهن من میرسه. تو از آیه ۱۴ سوره بقره اوضاع رو مثال زدی، منم از آیه ۲۴ همون سوره بهت میگم "فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا " . یعنی انقدر پر رنگ و با ارزش شو، که حتی اگر کسی بخواد تو رو نادیده بگیره، نتونه!!

پ ن :

 + تفسیر و معنی  این آیات فقط برداشتی سلیقه ای و از زاویه دید نویسندس. ما ادعای مفسر بودن نداریم:)

+ بــرو قــوی شو اگر راحت جهان طلبی/ که در نظام طبیعت، ضعیف پامال است

+ پیامبر اکرم (ص) :

«آن گاه که به انسان های مؤمن متواضع برخوردید، با آنان تواضع کنید، ولی اگر به انسان های متکبر برخورد نمودید با آنان تکبر ورزید. زیرا این روش، برای آنان خواری و حقارت می آورد».

+ پست مرتبط : 

https://dar300metri.blogsky.com/1396/04/06/post-274/

انفولانزا/ خوکی/ مرغی/اچ وان ان وان/ کرونا

+ چیز جدیدی نیست.بیماری ناشناس و جدید رو میگم. قبلن هم موارد مشابه داشتیم.

قبلا تو این پست تجربه عینی در باره  انفولانزای کشنده که بدون هیچ تفاوتی شاید خیلیهارو به کام مرگ کشوند نوشته بودم

https://dar300metri.blogsky.com/1395/06/19/post-167/

 هنوز هم کسی این موضوع رو تایید رسمی نکرده و تلفات اون سالها، در لابلای آمارهای عادی مرگ و میر نظام پزشکی ما گم شده.

 هنوز هم که هنوزه خودمون حتا نفهمیدیم  این بیماریهای ناشناس که گرفتیم اسمشون چی بود! سال۸۳ تو مناطق راهیان نور یه بیماری گرفتم که تو عمرم ندیده بودم. اما سال۹۵ گل سرسبد بیماریها بود. این چند مورد  بیماری اخیر، مرد افکن بودن! 

+ ترس و احتیاط از کرونا خوبه ولی ایا به همون اندازه نسبت به بقیه مسایلمون حساسیت داریم؟ 

به نظرم مثلا در زمینه اینترنت ملی، و یا سیستم عامل ملی واقعا وضعیت قرمزه و جای تعجبه که کسی براش مهم نیس. این فاجعس.

آمریکا رسما ویروس نظامی و امنیتی استاکس نت رو ایجاد و حمایت کرد و ...و صراحتا گفت فاز بعدی عملیات "نتروزئوس" بود که به مراتب بدتر از استاکسنت هس . درسته در این مورد بازی  تبلیغاتی زیادی میشه، اما با یه حساب ساده اصلا نیازی به تخیل و تبلیغ نیس. وقتی سیستم عاملهای کامپیوترهای رومیزی تا تبلت و گوشی و... همگی اختیارشون از دست ما خارج هست و ما فقط یه مصرف کننده ساده ایم...

 نرم افزارهای جانبی که جای خود دارن.

درهای پشتی زیادی هس که ازشون بیخبریم‌ .

مصداقش وقتی که صبح پاشدیم دیدیم   تلگرام طلایی بدون اجازه ما از گوشیها پاک شده بود...

یا اون حجم بدافزارهای باج گیر که اوایل سال۹۶ اطلاعات خیلی  از شرکتها و سازمانها رو تو ایران رمز گذاری و نابودکردد...

+ همه چی بازی رسانه ای شده.

شاید موج حمله به "کلیپ سوزاندن کتاب نظام پزشکی فعلی"  و نگرش منفی  القایی از طرف رسانه ها هنوز هم وجود داشته باشه . ولی با نگاه به موضوع از زاویه دیگه ، میبینیم زیاد هم بی راه نیس. نظام پزشکی خییلی وقته کاسب مسلک شده. خدمات و سوگند و انسان دوستی و...در این نظام درمانی، کشکه!  اگه سوزاندن اون کتاب سمبلی باشه بر نفی کاسبی از درد مردم، کار درستی بوده.

چگونه قویتر شویم. قسمت۲

در ادامه پست قبل:

مریدان رهبر در خارج از کشور، اعتقادشون راسخ تر از ماست. بیشتر از ماها گفته های رهبری رو لازم الاجرا میدونن و اون رو رو چشم میزارن. اونا دلگرم مسلک رهبرن. مصداق عملی " از تو، به یک اشاره، از ما به سر دویدن".
اینکه مثلا تو دهه شصت، وسط نبرد با دشمن بعثی،  رهبر لازم میبینه  صنایع موشکی بازدارنده، داشته باشیم ویه زمین بیابونی رو کلنگ زنی میکنه، این به مخاطب و ماها بستگی داره که این حرکتو مسخره کنیم یا از اون بیابون و امکانات ناپیدا و ظاهرا صفر، یک کارخانه موشک سازی بیرون بیاریم.
اینکه به مسولان اعلام میکنه در صورت پاره کردن برجام توسط امریکا، ما برجام رو آتش بزنیم ولی مسئول مربوطه راه همیشگی تمسخر رو پیش میگیره و اعلام میکنه "بعضیا فکر میکنن بچه بازیه که یه منقل آتیش وسط باشه.."!  یک بحثه ، و اینکه یه نفر از همون اشاره اول ، تا اخر خط رو بخونه و سرلوحش باشه  یه بحث دیگس.

اخیرا رهبر گفته باید قوی بشیم. ما طبق معمول یه حرف قشنگی شنیدیم وتایید کردیم. اما برای امثال تهرانی مقدم ها و حاجی زاده ها، ننگ و عاره که حرف رهبری زمین بمونه . و با تلاشی مضاعف و عزمی جدی  برای اجرایی شدنش  رقابت میکنند.

دیدین این افرادی که انقلابی خالص هستن وبی توقع و بی حاشیه کار میکنن، آبروی انقلاب و رهبر چقد براشون مهمه؟  دغدغشون اینه که هر موقه پیش رهبر میرن، دستشون پر باشه و خوشحالش کنن. مثلا برای سالروز تولد انقلاب تلاش میکنن، برنامه ریزی میکنن که مثلا سال دیگه۲۲ بهمن چه دستاوردی ارائه کنیم که رهبر و مردم خوشحال بشن. تمام فکر و هدفشون اینه که به جامعه اسلامی احساس عزت و غرور تزریق  کنن. 

اینحرفها برای کلاس انشا و یا صورتجلسه کنفرانس و همایش نیس. یه دور همی شب یلدایی خودمونیه! یعنی مخاطب ، حزب بازی و سیاسی بازی و... نیس،مخاطب ، خودماها و زندگی شخصی ماست. مصداق عملیش هم لزوما تو سیاست و انتخابات و.. نیس، همین خونه و مدرسه و محل کار خودمونه. مثلا بابت مناسبتهای مختلف. ما که ادعای انقلابی بودن نداریم، اما  حرفم اینه که ما ها، در مورد عقاید و انقلاب و اسلام پیشکش،آیا در زندگی شخصی هم اینجور هستیم!؟ یعنی برای عزیزانمون ( پدر، مادر ، همسر، ...) این مدل توجهی داریم؟ مثلا برای روز مادر برنامه یا سورپرایز تعیین میکنیم ؟ یا نه تو بهترین حالتش فقط برای رفع تکلیف چند روز قبلش یه گلی، شیرینی سر راه میخریم ببریم. 

اینها چیزهای جدای از هم نیستن! کسی که در زندگی شخصیش تقید و جدیت داره، میتونه تومرحله بعد مدعی بشه و برای دیگران هم مفید عمل کنه.

چگونه میتوان قوی شد.قسمت اول

+ معنای اقتدار ملّی این نیست که انسان پولهای کشور را به یک کشور بیگانه بدهد و سلاحهای مدرن او را بخرد و در انبار ذخیره کند که خودش حتّی قادر نباشد بدرستی از آنها استفاده بکند؛ این حماقت است، اقتدار ملّی این نیست که یک کشوری از آن طرف دنیا بیاید برای حمایت از یک حکومتی و یک دولتی، در آنجا پایگاه بزند و حضور پیدا کند وخون ملّت را بمکد و هر غلطی میخواهد در آن کشور بکند برای اینکه این خاندان منحوس را مثلاً در کشور حفظ کند؛ اینها ذلّت است. اقتدار این است که یک ملّتی از درون بجوشد؛ هم علم را، هم نظامیگری را، هم سازندگی را، هم پیشرفت را، هم عزّت بین‌المللی را برای خود کسب کند. اینها مؤلّفه‌های اقتدار ملّت ایران است؛ این را شما امروز دارید، خوبش را هم دارید، ظرف پُرش را هم دارید به توفیق الهی؛ باید از این عناصر قدرت، بجا و بهنگام استفاده شود. ۱۳۹۷/۰۴/۰۹

+ کشور را باید قدرتمند کنید. قدرت فقط به سلاح نیست؛ مهم‌ترین ابزار قدرت و مهم‌ترین عنصر قدرت‌ساز، علم و شخصیّت ملّی است. شخصیّت افراد، ایستادگی، هویّت، هویّت انقلابی؛ اینها است که قدرت میسازد. ایمان، به ملّت ما قدرت داد، انقلاب، به ملّت ما قدرت داد. وقتی قدرت داشته باشید و دشمن ببیند قدرت شما را، ناچار عقب‌نشینی خواهد کرد؛ وقتی ما در مقابل دشمن از نشان دادن و عرضه کردن مبانی و عناصر قدرت خودمان اجتناب کنیم، پرهیز کنیم، بترسیم، ملاحظه کنیم، دشمن پُررو میشود. ۱۳۹۵/۰۲/۱۳

لینک متن کامل http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=44738