+

+

داریم میرسیم، نزدیک شدیم، خیلی نزدیک
+

+

داریم میرسیم، نزدیک شدیم، خیلی نزدیک

نرخ روز


  پیامهای رگباری تسلیت و تاسف برای فوت فوتبالیت پرسپولیسی (،میناوند) ، از زبان فردی که نه شهادت سردار سلیمانی ها، فخریزاده ها، و یا دردهای ارگانهای زیر  دستش نیز اورا به ابراز تاسف نکشانده بود معنی خاصی میدهد!!!
این فرد مسوول، اگر وجدان داشت ، غم مردم در این ۷سال و بحران اخیر کرونا و... چشم و اشکی برایش نمیگذاشت که برای این اتفاق پیام پراکنی کند...

کاری ندارم که حرفهای این فرد مسول ، از روی تظاهرهست یا خلوص، ولی از دغدغه ها میشه به ارتفاع یا عمق فکرهای برخی مدیران جامعه پی برد.

پ ن:
پست کاملتر شده

پورن


همونجور که تماشای عکسا و فیلمای پورن آدمو افسرده میکنه، دنبال کردن آگهی های خانه و زمین در فضای مجازی دیوار و شیپور و.. هم همین فرایند افسردگی رو داره.
هیچ چیز بهتر از عمل و واقعیت نیست.

نقد رو بچسب، نسیه رو ول کن


اولی: شنیدی فلان مسئول زده تو گوش فلان سرباز؟ به جرم اینکه مثلا من خونم رنگیتره و چرا در اجرای قانون مساوات رعایت کرده؟

دومی: خب ظاهرا اینچیزا دیگه عادی شده! قبلا به ظاهر هم که شده، رعایت میکردن.

اولی: باید اعتراض کنن، طرفو حسابکشی کنن، باید اون مسول در همون جا و جلو جمعیت نه تنها عذر خاهی کنه، که قصاص بشه و سرباز  با همون شدت، بزنه تو گوشش....

 دومی:  طی کردن این فرایند به اصطلاح قانونی و حق خواهانه، هیییچ فایده ای نداره!

اولی: چطور؟! یعنی میگی هیچکاریش نکنن؟!

دومی: طبق تجربه اینکارها فایده ندارد، متاسفانه.

 باید خود سربازه در همون لحظه و در همونجا،  با اون مردک ، نقدا تسویه حساب میکرد.

استخون


اولی: (با حالت سرزنش) ، تو که خبر داشتی پوشک گرونتر خاد شد ،خب بیشتر میخریدی...
دومی: ( با خونسردی)، چقدر بیشتر؟! فرض کن  کلی خریدم و گذاشتم گوشه خونه. بلاخره تا کی؟ والا این کارا زرنگ بازی نیس.
اولی:  اگه فردا گرونتر شد، چیکار خواهی کرد؟
دومی: هرکاری بقیه مردم عادی انجام بدن! منم جزیی از اونام. همونکارو خواهم کرد.داشتن رانت و...که زرنگی نیس.

پ ن:

حکایت صفهای بنزین موقع اعلام گرونی بنزین دولت فخیمس. یه باک جلوتر بودن خوشحالی داره؟!! در ابعاد دورتر صف کشیدن برا خرید ماشین هم همین داستانه.

 یکی از دوستان مثال بی ادبانه ای دارد: اصل مسئله رو گذاشتیم کنار، با همدیگه رقابت میکنیم سر یه تیکه استخون!

تاوقتی مردم همدیگه رو رقیب ببینن همین آش و کاسس. تقدم منافع شخصی بر جمعی .

شلوار دوم


+ چنتاخبر بد بهم رسیده ، افرادی که بخاطر ناپختگیهای اخلاقی زندگیهاشون از هم پاشید. هرچند من باهاشون میونه ای نداشتم( چون اونا با من مشکل داشتن، دلیلش رو هم هرگز نفهمیدم) اما از آبروریزی بوجود اومده قلبم درد گرفته.بهترین واکنشهایی که شنیدم این بوده که: "خدا به ما رحم کنه".
البته اکثریت با واکنشهای دم دستی تر بود. مثلا میگن، چقد ادم هوسبازی بودن، اونا که همسر داشتن، چقد وقیح  ، چقدر فلانه و...
بیصاحبی فضای مجازی یه بحثه، اما بحث مهمتر عمل نکردن به وظایف توسط دستگاههای دولتی، وزارت علوم، وزارت کار و... ،بیکاری، گرانیها و فشارهای القاشده از احزاب داخلی برای خودخواهیها و منافع خودشون که خونواده های زیادی رو از هم پاشونده...

+پیمونکار در توجیه کم کاریها و تخلفاتش در استانهای مختلف ، ملت رو نفهم فرض کرده و میگه عوضش خونه هاتون میلیاردی میارزه! نمیگه عمر و فرصت و ... رو نمیگه.
اگه خانه ای داری و میلیاردها تومن شده، نه تنها خوشحال نباش، زار بزن.
اگه ماشینی داری ک ورای تصورت گرون شده زار بزن.

+ جنس هر دو   اتفاق یکیه. هردو نشونه خوبی نیس. برا جامعه. درد مردم درد ما هم هست. پسفردا ما و یا بچه های ما در موقعیتهای مشابه قرار میگیریم و عمومیت جامعه که نا آرام بشه همه با هم غرق میشیم