نو روز

++ به قول مصطفی، شکوفه های درختان و زنده شدن  فضای سبز قبرستون بعد از مرگ زمستانی، خودش به چالش کشیدن همه ادعاهای ما آدمهاست.

این درختان بارها میمیرند و زنده میشوند، عمر برخی از اونها به اندازه چند نسل آدمهاست. اونها در بقا موفقتر از آدمهای پر ادعا عمل کرده اند.

++ حتی اگه بحث معنوی رو کنار بزاریم، خود رفتن به قبرستون، آموزندس.

اینجا ایستگاه آخر این دنیاست. ژاپنیها ، مرده هاشونو میسوزونن ، شاید کمبود جا دارن... 

ما ایرانیها چی؟! حتی تو بیابون قبرستونش هم حاضر نیستن یه وجب اضافه تر قایل بشن. اینجا رو هم  قواره بندی کردن  و ۲ یا سه طبقه تحویل میدن!!!

اف بر این دنیای دنی.

شاید اون قبرای نامرقوب و قناس ، مناسب ما درنظر گرفته شده.

++ تا اونجا که در توانمون باشه باهاشون مبارزه خواهیم کرد. بسیار بسیار مشتاقم افرادی که در ذهن دارم رو در اینجور جاها ببینم. قارونها و فرعونها شاید مفید تر بوده باشند نسبت به این موجودات.

وقتی لخت و عور چال میشن، قیافشون دیدنی خواهند بود. قانون دنیا همینه. تا بوده چنین بوده.