جهان نسبی/ جهالت مطلق

++ سردار سلیمانی:
من با تجربه این را می‌گویم که میزان فرصتی که در بحران‌ها وجود دارد در خود فرصت‌ها نیست. اما شرط آن این است که نترسید و نترسیم و نترسانیم...

++ کرونا بعنوان تهدید، فرصت اینو داد که زیر آسمون پر ستاره و خالص شب، روضه و تفکر و خلوت داشته باشیم. 

همزمان با تماشای ماه و ستاره ها .

ستاره ها محل انفجارهای شدید هسته ای هستن. ولی  ما نه از گرما و نه از صدای وحشتناک اونا چیزی متوجه نمیشیم.  

 یاد اون سوره قرآن میوفتم:

 "هنگامی که در آن (جهنم) افکنده می‏شوند صدای وحشتناکی از آن می‏شنوند و این در حالی است که پیوسته می‏جوشد. (۷) نزدیک است از شدت غضب پاره پاره شود، هر زمان گروهی در آن افکنده می‏شوند نگهبانان دوزخ از آنها سؤ ال می‏کنند: مگر انذارکننده الهی به سراغ شما نیامد! (۸)

سوره ۶۷: الملک - جزء ۲۹

ماه با اون وزن ،جلو چشم همه،معلق وسط آسمون مونده. مثل اسپایدر کم.  انگار همه قواعد وزنی حاکم بر ما " پایینیها" رو به تمسخر گرفته.

چرا  عادت کردیم با خط کش خودمون بزنیم تو سر همه چی؟! چرا فک نمیکنیم امکان داره، یه  قواعدی، فوق قواعد موجود، وجود داشته باشه و اگر اونو انکار میکنیم لااقل تمسخر نکنیم. 

معنویت و معاد و آثار ماتاخّر و ماتقدّم مسخره بازی نیس. 

++ گنده تر و فرعون صفت تر و متکبرتر از "معاندین زمان"  بوده ، پوسیده و خوراک مار و مور شده . حالا من چرا اعصاب و فکرم درگیر افراد فاسد دور و بر باشه...