کتاب حماسه عشق و عرفان (شهید مصطفی چمران)

**... اولین سخنرانی در امریکا،دانشگاه کالیفرنیا،مرکز یهود،بعد از سال1967و شکست اعراب،خود من بودم. اسراییل را کوبیدم و صهیونیسم مساوی فاشیسم...انقدر مجذوب انقلاب فلسطین شدم که به جنوب لبنان رفتم...اماده مبارزه با اسراییل. اما بعد مشاهده کردم انقلاب در نظر آنهابا مفهوم ما فرق دارد...صداقت انقلابی ندارند،دنبال سیاست بازی  و زد و بند با امریکا و روسیه و عربستان...تجمل و پول...

دلم لک زده برای انقلاب حسینی. که با خیالی راحت بجنگم...آرزو میکردم خدایا ممکن است روزی انقلابی اسلامی در کشور ما بوجود بیاید؟ممکن است من هم تفنگ بدست گیرم و بخاطر انقلاب بجنگم؟..ص28

**...بعد از انقلاب همه فشارها آزاد شد...عکس العملهای شدید شروع شد...با هر پدیده غربی مبارزه میکردند. عکس العمل چنان بود که هر چیز غربی بد است حتا علم و تکنولوژی...فشار برای فروختن F14و هواپیماهای دیگرشدید بود.در وزارت دفاع بودم و میتوانستم مهمات و اسلحه بخرم اما جو موجود نمیپذیرفت...

قراردادهایی بود که90% آنها پایان یافته بود.پول آنرا دشمن گرفته بود و اگه لغو میکردیم ضرر میکردیم و حتی میبایست جریمه سنگین میرداختیم.لغو آنها مصلحت نبود اما جو عمومی اجازه نمیداد و قرار دادهای زیادی لغو شد...ص45

** ...  بیایید به این مردم بدبخت رحم کنیم. به سالها شکنجه و عذاب و درد و محرومیت وظلم و جهل فکرکنیم که مردم مارا سالیان دراز زیر سایه شوم خودفرو برده بود...بیایید به انقلاب و اسلام رحم کنیم. آنها را بازیچه هوا و هوس خود نکنیم. برای اطفای شهوت قدرت طلبی و خودخاهی اسلام را وسیله قرار ندهیم. آبروی اسلام و انقلاب را نبریم که این گناهی لایغفر است،از گناه یزید و معاویه بیشتر!

...بیایید مثل علی سنگ زیرین آسیا باشیم. فحش و ملامت و تهمت بشنویم ولی به کسی فحش ندهیم...اینهمه ناملایمات را بخاطر خدا تحمل کنیم.ص110

** ...راستی که جشن رزمندگان اماده شهادت با همه جشنها متفاوت است. 1-جشنها ممکن است برای عروسی،شادمانی، عید یا چیزی از این قبیل باشد 2- جشنهایی که مربوط به زندگی نیست و آدم را به خدا متصل میکند...

در زندگی همیشه از جشنهای نوع اول بیزار بوده ام...با خود میگفتم آنها خوشند،خوشحالی آنها برایم کافیست، لزومی ندارد من هم باشم....اما در جشنهای نوع دوم احساس سبکی میکردم... ص24

** من شاهد بودم که عده ای از مدعیان مکتب و تقوی چه زود تهمت میزنند،چه زود میکوبند،چه مستهجن است کسی بنام اسلام شعار دهد و در عمل آنرا زیر پا بگذارد...میدانم انها به من چه تهمتهایی زده اند، چه نسبتهای بدی داده اند و...و من همیشه سکوت کرده ام ولی در عین حال از کم عمقی و خودخاهی آنها آگاه شدم و چه درد کشنده ای است وقتی میبینم دور به دست همین افراد است!! ص65

** ...در اولین دوره انتخابات مجلس سال58 با رای بالای یک میلیون مردم تهران وارد مجلس شد ولی نتوانست مانند خیلیها بنشیند و نظاره گر باشد و به شعار بسنده کند.. ص15