گرگ بیابون هم آدمه!

دیشب  خبر بدی بهم رسید.

دوستم میگفت یادته در مورد فلانی فلان روز یه حرفی زدی؟ از اون و امثال اون  انتقاد میکردی...؟ گفتم آره چطور؟ گفت اوضاش بدجور بهم ریخته. فک کنم همونجور شد که میخاستی!

گفتم من!؟ من کی بد اونو خاستم!؟ سوء تفاهم شده. من حتی به موقعیت و مال و ثروت و...امثال اونا یه ذره فکر هم  نکردم، چه برسه که بخام جای اونا باشم یا بد اونو بخام! من فقط گفته بودم امثال اون با رانت و ...رفتن بالا و مناسب و شغلها و حقوقهای آنچنانی...و نهایتا یه مدرک پکیده دانش کاه آزاد چلغوزآباد تو پروندشون دارن! صحبت قبلی ما در مورد شایسته سالاری بود و اجحاف در حق بقیه. وگر نه هیچ آدم عاقلی طلاق یه زوج جوون رو نمیپسنده. حتی اگه دل خوشی ازون و کاراش نداشته باشه. البته باورم نشد. هنوز هم باورم نمیشه. پرسیدم اونا که یه دختر بچه دارن چطور کارشون به اینجا کشیده؟! گف از باباش که گریه هم میکردشنیده: زنه درآمدش بالاست( تو یه جایی کار میکنه که البته حقوقش هم شبهه ناکه..) یه پسره دیگه نشسته زیر پاش و نظرشو زده و میخاد طلاق بگیره کلا بره فلان منطقه تهران ساکن بشه و یه زندگی دیگه...

پ ن:

نذاشتم بحثمون به قضاوت ختم بشه و یا صحنه سازی انتقام روزگار، از اونجور ادما باشه، ما که از جزییات خبر نداریم و حق هم نداریم یه طرفه به قاضی بریم. فقط چیزیکه مطمئن بودم رو گفتم: خدا قسمت گرگ بیابون هم نکنه! خدا رحمت کنه همه قدیمیا رو. چقدر رفتار و مرامشون بهتر از الان بود. به قول قدیمیا انشاله گرگ بیابون هم همیشه سیر باشه!  یعنی  خیرخاه آدمایی که کنتاکت داریم باهاشونهم باشیم. این قانون همیشه به نفع ماست. هم از نظر اخلاقی و اجتماعی هم  از نظر فردی و خودخاهانه. اگر مارا به خیر اونها امید هم نیس حداقل شرشون هم به ما نمیرسه...