تنهای تنهای تنها

به قول یکی از بهترین اساتیدمون، سادگی زیباست. اصلا ساده‌گرایی یا مینیمالیسم یک مکتب هنریه برا خودش. گاهی با ابزارهای خیلی معمولی میشه حجم زیادی از پیام های مهم رو در زمانی خیلی کوتاه به مخاطبان زیادی منتقل کرد. تصویر بالا چنتا تیکه پارچس که با یه عبای سیاه تمیز و شیک پوشیده شده و یه عَلَم ایجاد کرده. عَلَمی که نماد یه آدم متشخص و  و با ابهته ک از بالاتنه فاقد سر، و از پایین تنه با وزش باد حالت پرواز گونه پیدا میکنه. همراه شدن ما با این هیئت عزاداری کوچیک توفیق اجباری بود ک نصیب ما شد. دوست داشتی دنبال جمعیت روستایی راه بیوفتی و فقط این عَلَم رو که جلو هیئت حرکت میکرد رو نگاه کنی و چشم ازش بر نداری......

پ ن:

* به قول دلسوزان فرهنگیمون   (ک هیچ منسب و مسئولیتی هم تو کشور ندارن)  حیفه که انقد به محتوا بی توجهی میشه. چه مراسم مذهبی چه غیر مذهبی، چه تفریح چه آموزش، چه محیط مجازی چه غیر مجازی. بقول یکی از همین دوستان، چرا با سرچ اینترنتی کلماتی مثل  "شیعه"، "ایرانی"، "مسلمان" و ... انقدر ادرس غلط و چهره نادرست ارائه میشه....واقعیت اینه که کار زیادی انجام نشده. نه تولید محتوی، نه الگوسازی درست، نه آینده نگری نه......بماند که بعضی از کارهامون یجور گل به خودی هم هست و همون بهتر ک انجام نمیشد.

* یکی از دوستان رو همراه گرفته بودیم با معماری و بافت تاریخی کشورمون آشنا بشه و فرهنگ و رفتارهارو از نزدیک ببینه. تو یکی از کوچه ها که میرفتیم یه ماشین چند متر جلوتر واستاد و شروع کردن به پخش کردن نذری. پیش خودم گفتم خوب شد؛ الان رفیقمونم با این مقوله آشنا میشه. تو همین فکرا بودم ک یهو یه نفر چنان هلم داد نقش دیوار شدم! دیدم یه دختر خانم نهایتا25ساله وجیهه (بزنم ب تخته)  مث جت میرفت سمت نذری!.... اینجا بود ک ب روح پیغمبر ص درود فرستادم ک میگف نگاه قیافه مظلومانه و گاها دلفریب بعضی دختران نکنید ک از بعضی مردای سیبیل کلفت درنده ترن! (با عذرخاهی از دوستان اهل دل!)  کاری ب محرم و نذری هم ندارن همه جا همینطورن، تو هر نقشی که باشن. میخوان همکارت باشن یا همکلاسی، همسایه باشن یا رهگذر... تو هر موقعیتی دیگه ای. چشتون روز بد نبینه مث حادثه منا یهو معلوم نبود جمعیت از کجا پیدا شد...

* امثال من که خیلی هنر کنیم مرض اونا بهمون سرایت نکنه و تلاش کنیم یکی از اونا نباشم.