آفساید
تو آفساید بودن شده عادت واسه ماها.
حالا دیگه امثال ماها از تو آفساید بودن ناراحت نیستیم.
یاد اون اعتباری که برا مسئولین قایل بودیم بخیر...
پ ن:
*داشتم فکر میکردم اگه رئیس جمهور میشدم، با اینهمه مسائل بزرگ و وحشتناکی که واسه مردم و کشور وجود داره فرصتی واسه امور پوپولیستی برام باقی می موند؟
ارزش هر روز کاری من که مجری امور70میلیون جمعیت هستم چقدر بود؟ اولویتهای این70میلیون موجود زنده که اکثرشون جوونن چیه؟
*اگه 70میلیون نفر تو آفسایدن، پس کی داره بازی میکنه؟
*گاهی آدم مجبوره بعضی تعهدات باخوشو موقتا نادیده بگیره. مثل تعهد حرف سیاسی و.. نزدن!
مترسنج
سه‌شنبه 3 دی‌ماه سال 1392 ساعت 06:14 ب.ظ
فکر میکنم این روزا تو آفساید بودن وسیله ایه برای موندن و بقا. آدم تو آفساید که باشه تو چشمه، تو چشم هم باشه خب معلومه دیگه...
تا شما رئیس جمهور بشی شدیم صد و بیست سی میلیون.
تو آفساید بودن یا نبودن؟
120میلیون؟!
اون بچه هه فک کنم تو آفسایده
مث خیلی از ماها..
آره همکار.
اون بچه تو آفسایده. اما تصور کن ازون تو آفساید تر، اون بچه های شیطونی هستن که تو اتاق پشتی زندانیشون کردن تا رییس جمهور بازدیدشون تموم بشه!!!
سلام.
اعتراف می کنم دفعه اول که عکسو دیدم اون بچه هه رو ندیدم.
سلام.تکرارش شاید لازم نباشه که:
اون بچه تو آفسایده. اما تصور کن ازون تو آفساید تر، اون بچه های شیطونی هستن که تو اتاق پشتی زندانیشون کردن تا رییس جمهور بازدیدشون تموم بشه!!!