عوالم مجزا در یک عالم
برگشتنی دیروقت بازهم اون زن جوون پیاده کل مسیر رو داشت پیاده برمیگشت.همراه یک گونی بزرگ بر دوش.خاطرم هست حتی در اوج تعطیلیهای کرونا که تمامی شهر سوت و کور بود، نیمه شبها در لابلای زباله ها دنبال بازیافتی بود. اولین بار تو همون خلوت قرنطینه کرونایی دیده بودیمش. دیدن این صحنه ها خرد کنندس. جبر روزگار کار این زن جوان رو به کجا کشانده...
کمی جلوتر جوانی کنار ماشینش ایستاده بود و منتظر تحویل اون بود.
با خودم میگم تو این اوضاع و بحران هنوز مجالی برای این کارا مونده!!؟
نمیدونم چی بگم، اختیار مال و پولش رو داره، اما آیا باور داره هزینه اسپرت شدن ماشینش، زندگی یک نفر مثل اون زن رو میتونه متحول کنه؟!
مترسنج
چهارشنبه 15 مرداد‌ماه سال 1399 ساعت 11:55 ب.ظ
سلام
اینارو باید مسئولین امر ببینن که نمیبینن شایدم میبینن خودشون زدن به در نفهمی
نمیشه همیشه از مردم توقع داشت هرکسی در حد خودش کمک میکنه اما این دلیل نمیشه که مسئولین جامعه دست روی دست بذارن
سلام
دقیقا
خدا عاقبتمونو بخیر کنه
آدم اگه خودش میتونه بایدکاری انجام بده بعدبه دیگران خرده بگیره
صد در صد. البته ماها در حد صفر مطلقیم، این مطلب رو برا آینده نوشتم جهت یاد آوری که وقتی قدرت و توانش ر داشتم، فراموشم نشه...
هوووف
واقعا دردناکه خیلی دردناک
وقتی تو یه جامعه ای عدالت گم بشه بهتر ازاین نمیشه وشاید صحنه هایی صد برابر از این سخت تر رو ببینی .واقعا باید چه کرد باید یقه کی رو گرفت واز کدوم مرجع دادخواهی کرد ؟
والبته تا بوده وبوده همین بوده مگر در زمان حکومت عدل امام علی (ع)وحکومتهای تحت امر حاکمان عدالت در طول تاریخ که اون هم انگشت شمار هستن .
نمیدونم اگه هر کدوم از ماها کمی احساس مسولیت میکردیم اوضاع بهتر می شد اما خب یک دست صدا نداره اکثرا منفعت طلب شدن وبی خیال .عده ای هم کلا کور شدن وکر ونه میبینن ونه میشنون .چه میشه کرد
سلام
میدونی چی بدتر از همس؟ اینکه عیش نوش نظام نصیب کسی میشود که خرابکاری بار می آره، و فحش و ناسزا نصیب افراد زحمت کش میشه...
در قسمتی از وصیت نامه امام خمینی در مورد پایان جنگ با صدام اشاره شده ( نقل بمضمون) که تا بوده چنین بوده و خواهد بود. نبرد حق و باطل تا ابد ادامه داره و فقط شکل آن عوض میشه