آخرای سال اقتصاد مقاومتی اقدام و عمل

**   نشسته بودیم تا نوبتمون بشه و طبق معمول، نظام کارمندی و فساد و حق و نا حقی هاو معطلیهای مربوطه و... 

دیالوگهای میان حضار هم اکثرا پیرامون همین مسئله بود. البته به اشکال مختلف. جوونتر ها با پرخاشگری و  پا به سن گذاشته ها همراه با تومانینه بیشتر.

یه پیر مرد از خاطرات سفرش میگفت...آمریکا..انگلیس.. و...

یکی ازش پرسید: کشورای مختلفو چجور دیدی؟ اونم گف حکایت همه کشورا مثل گلدونه که از گلخونه میخری. اگه بلد باشی ازش مراقبت کنی میشه یه گلدون شیک...،اما اگه بلد نباشی...

نه فقط کشورها،که شخصیت آدمها هم همینجوره. اینکه ماها افکارمونو درگیر یه سری مسائل بیهوده نکرده باشیم... 

پیرمرد  موقه رفتن رو کرد به یکی از کارمندا و بهش گفت دوست دارم از لقمان چندتا جمله بگم....

دو چیز رو فراموش کن:

خوبی خودت به دیگران و بدی دیگران در حق خودت 

و دو چیز رو هیچوقت فراموش نکن: یاد خدا و مرگ...

**   غیر از کمرنگ شدن یاد خدا در جامعه، انگار مرگ هم به فراموشی سپرده شده! طرف طوری حق و نا حق کردن براش رله و عادی شده که اصلا به مخیلش هم نمی گنجه که یه روزی باید همه داراییهاشو جا بذاره و میبرنش تو یه گودال چالش میکنن!

** و چون آنان را در تنگنایى از آن به زنجیر کشیده بیندازند آنجاست که مرگ [خود] را مى‏ خواهند.  امروز یک بار هلاک [خود] را مخواهید و بسیار هلاک [خود] را بخواهید  (سوره 25 آیه 13و14)

** برای یاد آوری خودم:   خداییش بعضی از آدما حتی لیاقت لبخند و یا حتا جواب سلام دادن رو هم ندارن! میخاد یه سرباز کچل باشه که هنوز سر از پوسته تخم در نیاورده، میخاد مدیر یه کارخونه باشه که پاشم لب گوره ...      امان از غرور و فرعون صفتی.