باز هم ایام پایانی سال و ورق زدن تقویم درجهت عکس و مروری کوتاه از سال گذشته...
سال قبل تو این پست به بررسی تقویم ها و سررسیدها و چک نویسها اشاره شده بود...
اتفاقاتی که با همه استرسها و نگرانی ها یکی یکی خط خوردند و به آرشیو سپرده شدن. به عینه میبینی که اون مسائل ارزش اون حجم استرس و نگرانی رو نداشت..کاش اهدافمون بلند نظرانه تر و مهمتر بود...
وقتی اون حجم استرسها تبدیل شده به یه برنامه و یادداشت خط خورده و بی اثر ، حس جالبی بهت دست میده....
ثبت پیشرفت کارها و برنامه ها و " یادداشتهای مختلف ظاهرا بی ربط" تو بلند مدت از اوناها "تایم لاین" مسیازه. حداقل فایده تایم لاین، آرشیو شدن روند رسیدن به جایگاه فعلیه. آرشیوی اموزنده و جالب که گاها میتونه غرور آفرین و عبرت آموز باشه....
وقتی به سالی که دیگه اخراش هست نگاه میکنم ،به خودم میگم:
ای کاش به جای استرس مدیریت بحران کرده بودم ...
بدبختی اینه کهاکثرشون ارزش استرس و یا حتا پروسس شدن تو مغز رو هم نداشتن...
وای امان ازین استرس
وای از اشتباهات ما مخصوصا تو زمینه اهمیت دادن به مسائلی که هیییچ اهمتی ندارن!