حجله ای برای باورها

تو مسیرم ، جلو یکی از  بانک ها، یه حجله نظرمو جلب کرد. همراه یه قاب عکس از یکی از کارمندای کت شلواری اون بانک . بهش میومد 40-50سالی سن داشته باشه ..پیش خودم گفتم این مرد کت شلواری توقبرش الان باید جواب پس بده ...مدام ازش میپرسن چرا ربا خوری کردی...تو که میدونستی سیستم کاری بانک انقد مشکل داره چرا ادامه دادی...

بعد باخودم گفتم  اگه منم تو یه زمان و مکان دیگه ای قرار میگرفتم شاید کارمند بانک میشدم!  انتخاب شغل تو این کشور بستگی زیادی داره به جهت وزش باد! مصداقهاشو خودتون بهتر سراغ دارین...مثلا: تغییر رشته دانشجوی صنعتی شریف و شرکت مجدد تو کنکور تجربی و... 

بعضی نداشتنها و محرومیتها نعمته. قبلا هم  تو این پست  بهش اشاره شده بود.  اینکه من الان تو سیستم ربوی بانک قرار ندارم لطف خدا بوده نه اختیار و هنر خودم.بقول کافی (زمون قبل انقلاب)  ماها شیعه امام علی هستیم تا وقتی که معاویه برامون سفره پهن نکرده باشه! اگه از طرف معاویه دعوتنامه برات اومد و تو هم تو مضیقه بودی  و با اختیار خودت بخاطر عقایدت  اونو رد کردی هنر کردی.

بعد از خودم پرسیدم من با اون کارمند دستگاه حکومتی معاویه چه فرقی دارم...یاد ماجرای "صفوان جمال" افتادم و حرفی که امام کاظم بهش زد.. 

هر جور بخایم توجیه کنیم و خودمونو مبرا کنیم... با موندنمون تو سیستم غلط، ولو بصورت سیاه لشگر، باز هم جزئی از اون باطل محسوب میشیم و درعقوبتش شریکیم...

همینطور یاد یه صحنه افتادم تو قطار که یه نفر از ما کبریت و فندک خاست ماهام گشتیم و چون نداشتیم بهش جواب منفی دادیم...اگه داشتیم میدادیم...بدون هیچ فکر و از روی عادت. انگار بهمون القا شده که همیشه باید خوبی کرد و خیرمون به همه برسه و... 

وقتی رفت تازه یادم اومد که من همیشه به این جماعت که تو فضاهای بسته عمومی دودکشی میکنن فحش میدم! میخام سر به تنشون نباشه که خودخاهی و بی شخصیتیشون موجب آزار بقیه میشه...

از خودم متعجب شدم که با همچین تفکری، داشتم دنبال کبریت و فندک میگشتم که کار اوشون رو راه بندازم! بدون اینکه فک کنم این کمک من قراره به چه فعلی ختم بشه! درسته که جواب منفی شنید و دست خالی از کوپه خارج شد اما این منفی  جواب دادن از روی ناآگاهی بود و هیچ ارزشی نداشت... مصداق شعر سعدی که : گاه باشد که کودکی نادان/به غلط بر هدف زند تیری.

گاهی رفتارای ما رباتیک و از روی عادت میشه نه آگاهانه... "داشتن" باور درست، خیلی خوبه اما مهمتر از اون "عمل کردن" اون باوره! 

شاید خیلی از اونایی که جلو امام حسینو تو کربلا گرفتن مث ربات مسخ شده بودن و واقعا کینه ای از امام نداشتن.

پ ن:

  الانم همینطوره... کدومیک از ماها باورهامون رو درست عمل میکنیم؟ منظورم همه باورها نیست،اون باورهاییه که بدون هیچ ابهام برامون ثابت شده هستن وقطعا قبولشون داریم.

بعدا اضافه شد:

پیرو صحبت بعضی دوستان در مورد مثالها(سیستم ربوی بانک و کشیدن سیگار)، موضوع اصلی ما در مورد عمل به باورهای خودمون بود وگر نه هر کسی برا خودش مثالای عینی تری داره...