مطمئنم. 98 % !

همیشه واسم 98%از 100% دوست داشتنی تر بوده. همینطور نمره 18 از 20! 

به 18 بیشتر از 20 و 19 اطمینان دارم.حس میکنم نمرهA گمراه کنندس! 

وقتی یه نفر با معدل19-20 واسه استخدام میاد، به قول قدیمیا فوری کک تو کلام میره و شک میکنم (در درجه اول به این شک میکنم که چطور با این معدل و ادعا، خودش برا خودش یا حتی دیگران کاری دست و پا نکرده!) و در درجه بعد میگم، 20 مال خداست، کدوم دانشکاهی انقدر راحت نمره بهش داده ...؟!

با یه حساب ساده اگه  رتبه های زیر100 کنکور کشورخودمون رو تو سالهای مختلف بررسی کنیم، یه لیست بلند و بالایی از افرادی با برچسب نخبه بدست میاد که چند مورد از درساشون 100%بوده . حالا بیایم ببینیم این "صد درصدی ها" از اون قدیم تا الان چه گلی به سر مملکتمون یا حداقل خودشون زدن!؟

(داخل پرانتز: البته شعور و شخصیت و عقاید افراد فعلا جای بحث ما نیست. اینکه مثلا من دکتری الکترونیک باشم و برای رفع عیب سیمکشی برق خونه پدر بزرگم کاری انجام ندم...یا...       فعلا بحث ما در مورد خواستن نیس،بحث توانستنه)

برگردیم به جمله اول : همیشه 98% دوست داشتنیتر از100% بوده. چهارشنبه، پنجشنبه رو از "جمعه" بیشتر دوس داریم! (البته پنجشنبه رو دوس داریم چون فرداش جمعس!)شاید به خاطر اینکه انگیزه  وهیجان تو "آستانه رسیدن" به هدف اصلی، بیشتره. انگار فلسفه زندگی ما آدما همینه. وقتی به 100 برسیم کار تمومه! رکود سکون و مرگ! واسه همین هم تو ناخودآگاهمون همیشه هدفهای جدیدتر ساخته میشه و این یعنی هیچ "صددرصدی" وجود نداره! افرادی که همیشه با غرور از نمره20یا100%یا عالی خوشون آویزونن، منو یاد بچه 3-4ساله همسایون میندازن که ازش پرسیدم چی بلدی؟ و اون با صدای کودکانش گفت: همممه چیژ بلدم!!!