غرق دریای "وهم"

++ خیلی از موقعیتها و جایگاهها فقط و فقط از دور لذت بخش هستن. در ظاهر  ایدآل و اغوا کننده به نظر میرسن اما وقتی با هزینه زیاد بهشون میرسیم میفهمیم بدبختی و خفته و بوی لجن داره... اولین بار آدم و حوا درگیر این تخیلات شدن، بعد نوبت به قابیل رسید و تا الان ادامه داشته...

++ زین خیال ره‌زن راه یقین /گشت هفتاد و دو ملت اهل دین / صد هزاران کشتی با هول و سهم / تخته تخته گشته در دریای وهم

++ ذهن ما خودش بهترین کارگردانه. اینو از مقایسه هیجانات و ترسها بین خواب و بیداری میشه  فهمید. به همین خاطر گاهی خوندن یه  کتاب به مراتب اثرگذار تر از تماشای فیلم بر اساس همون کتابه. 

در مورد اثرات مثبت این توانایی و نقش اون تو رشد و پیشرفت و  پیش بینی آینده و... به اندازه کافی شنیدیم ولی در مورد مخاطراتش کمتر هشدار داده شده . همونطور که ذهن میتونه با پردازش افکار اونا رو متعالیتر کنه و کمک کنه  به خلق کارهای جدید در جهان واقعی و مثلا کمک کنه به خلق "چیزهایی که نیست"،  همونطور هم میتونه باعث به اشتباه انداختن ما بشه از تحلیلمون در مورد "چیزهایی که هست"! مثلا نگاه ما به یک شخص یا موضوع خوش بینانه هست و ذهنمون خود به خود یک حالت ایدآل از اون برامون خلق میکنه که ممکنه 180 درجه با واقعیت متفاوت باشه. بخل  حسد و حرص و طمع و خوشبینی/بدبینی افراطی و....همه دستپخت تخیلاته. راهکار اینه که تا میتونیم از تخیل فاصله بگیریم. اگه حرفی برای ما نقل قول شده حرکت کنیم به سمتی که خودمون با گوشامون بشنویم. اگه باگوشامون شنیدیم بریم حضوری هم ببینیم، اگه حضوری میبینیم بریم سراغ شناخت شخصیتش و ... کلا تا اونجایی که جا داره ملاکمون شهود عینی باشه تا تخیل و پیش بینی ذهنی.

++افـکــارت  گفتــارت می شود، گفتــارت رفتـــارت می شود، رفتـــارت عــــادتت می شود، عــــادتت شخصیتت می شودو شــخـصیتت سرنوشتت می شود.

++ این زندگی دنیا جز لهو و لعب چیزی نیست، و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر آنها می‏دانستند. (سوره 29, آیه 64)  (همه خوشیها و ناخوشیهای دنیا سرکاریه!)

++ چنین نیست که شما خیال می‏کنید به زودی خواهید دانست. (۳) (سوره ۱۰۲: التکاثر - جزء ۳۰)