نتیجه واقعی

حرفای آبدارچی:

اگه قبل از بازی ما، کره اینجوری آلمان رو حذف کرده بود ما قطعا بازی اسپانیا و پرتغال رو برده بودبم. این میتونه حرف درستی باشه. تو این حرف یه نکته ظریفی هس. ما ایرانیها یه عدم خودباوری ته ذهنمون داریم. تا چیزی برامون عینیت پیدا نکنه، داشته ها و توانایی هامونو باور نداریم و البته تبلیغات بیرونی و درونی منافقانه و خصمانه خودی و غیر خودیها هم تو ایجاد این عدم باور اثر داشته. همین الانش هم نمبدونیم مثلا "ماهواره بر بومی" یعنی چی. فقط یه چیزایی شنیدیم.

در سطح پایین تر به شخص خود خودمون هم اعتقادی نداریم. مثلا اگه میدونستیم که بزرگترین رقبای ما تو کار و زندگی و... که مدام در تب و تاب و استرسشون هستیم خدا براشون جداگانه نقشه کشیده و "مکرالله" کرده اونموقه بدون توجه به حواشی و با ارامش کار خودمونو دنبال میکردیم و مدام نق نمیزدیم. اعتقادمون به خدا که بماند، به خودمون هم ضعیف شده وگرنه انقد آیه یاس نمیخوندیم. (هرچند ما مامور به "وظیفه" ایم، نه "نتیجه" و نبایدم توقع نتیجه داشته باشیم اما انگار سنت خدا بر این بوده که این امور به "نتیجه" هم ختم بشن!)

البته از انصاف نگذریم نباید صفر و صدی فک کرد. روسیه و امریکا یهویی قدرتمند نشدن (اونجور که بعضیا القا میکنن فقط جنگ دوم جهانی اونا رو بالا اورد)...  المان و ژاپن همینطور. اینا عقبه داره. یا انقلاب ما فقط مربوط به سال 57 و تلاش یه عده کم نبود. اونهم عقبه چند ده ساله یا چنصد ساله داشت. تو بازی فوتبال با آلمان هم اگه از نظر ما، کره معجزه کرده شاید از نظر یه مسئول کره ای عادی باشه! مصادیق زیاده. از کشتی سازی کره تا صنایع خودرو و... مثلاهمین تصویر بالا. مدتهاست سامسونگ روی لباس خیلی از این تیمهای رده اول جا خوش کرده. امثال سامسونگ قبلن کره رو قهرمان کرده بودن.

به یاد این گفته ، ماها باید خودمونو مث شهید طهرانی مقدم ها بزرگ و اثرگذار کنیم، یا حداقل برا شروع امثال اونا رو پیدا کنیم و ازشون الگو بگیریم و بگیم اگه اونا بودن چه میکردن...

پ ن:

بهترین سخنرانی و یا نوشته اینه که ادم ازش چیز یاد بگیره و بهتر از اون اینکه ادم فک کردن یاد بگیره یعنی نه تنها مطلب یادمون بده بلکه فضایی در ذهنمون ایجاد کنه که خودمون هم علاوه بر اون مطالب، یه سری مطلب جدید و بابهای جدیدی تو ذهنمون باز بشه